Διδαχές Ἁγίου Σιλουανοῦ Ἀθωνίτου
Ὁ ὑπερήφανος δὲν ἀναζητεῖ τὸ θέληµα τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ προτιµᾶ νὰ
κατευθύνει ὁ ἴδιος τὴ ζωή του. Καὶ δὲν καταλαβαίνει πὼς, χωρὶς τὸν
Θεὸ, δὲν ἐπαρκεῖ τὸ λογικό τοῦ ἀνθρώπου γιὰ νὰ τὸν καθοδηγεῖ .
Ὁ ὑπερήφανος δὲν ἀναζητεῖ τὸ θέληµα τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ προτιµᾶ νὰ
κατευθύνει ὁ ἴδιος τὴ ζωή του. Καὶ δὲν καταλαβαίνει πὼς, χωρὶς τὸν
Θεὸ, δὲν ἐπαρκεῖ τὸ λογικό τοῦ ἀνθρώπου γιὰ νὰ τὸν καθοδηγεῖ .
Κι ἐγὼ, ὅταν ἐζοῦσα στὸν κόσµο προτοῦ νὰ γνωρίσω τὸν Κύριο καὶ τὸ Ἅγιο Πνεῦµα, ἐστηριζόµουν στὸ λογικὸ µου. Ὅταν ὅµως ἐγνώρισα µέ τὸ Ἅγιο Πνεῦµα τὸν Κύριο µας Ἰησοῦ Χριστὸ, τὸν Υἱὸ τοῦ Θεοῦ, τότε
παραδόθηκε ἡ ψυχὴ µου στὸν Θεὸ καὶ δέχοµαι ὁτιδήποτε θλιβερὸ µοῦ
συµβεῖ καὶ λέω : «Ὁ Κύριος µέ βλέπει ... Τί νὰ φοβηθῶ ;»
Προηγουµένως ὅµως δὲν µποροῦσα νὰ ζῶ κὰτ‘ αὐτὸ τὸν τρόπο .
Γιὰ ὅποιον παραδόθηκε στὸ θέληµα τοῦ Θεοῦ ἡ ζωὴ γίνεται πολὺ
εὐκολότερη, γιατί στὶς ἀρρώστιες, στὴ φτώχεια καὶ στὸ διωγµὸ
σκέφτεται : «Ἔτσι εὐδόκησε ὁ Θεὸς καὶ πρέπει νὰ ὑποµείνω γιὰ τὶς
ἀµαρτίες µου».
Νὰ, ἐδῶ καὶ πολλὰ χρόνια πάσχω ἀπὸ πονοκέφαλο καὶ δύσκολα τὸν
ὑποφέρω, ἀλλὰ µέ ὠφελεῖ, γιατί µέ τὴν ἀσθένεια ταπεινώνεται ἡ ψυχὴ.
Ἡ ψυχὴ µου ἐπιθυµεῖ διακαῶς νὰ προσεύχεται καὶ νὰ ἀγρυπνεῖ ἀλλὰ ἡ
ἀσθένεια µέ ἐµποδίζει, διότι τὸ ἄρρωστο σῶµα ἀπαιτεῖ ἀνάπαυση . Καὶ
παρακάλεσα πολὺ τὸν Κύριο νὰ µέ θεραπεύσει, ἀλλὰ δὲν µέ ἄκουσε .
Κι αὐτὸ σηµαίνει πὼς αὐτὸ δὲν θὰ ἦταν πρὸς ὄφελος µου.
Πῶς µπορεῖς νὰ ξέρεις ἂν ζεῖς σύµφωνα µέ τὸ θέληµα τοῦ Θεοῦ;
Νὰ ἡ ἔνδειξη: Ἂν στενοχωριέσαι γιὰ κάτι, αὐτὸ σηµαίνει πὼς δὲν παραδόθηκες τελείως στὸ θέληµα τοῦ Θεοῦ ἔστω κι ἄν σοῦ φαίνεται πὼς ζεῖς σύµφωνα µέ τὸ θέληµά Του .
Ὅποιος ζεῖ κατὰ τὸ θέληµα τοῦ Θεοῦ, αὐτὸς δὲν µεριµνᾶ γιὰ τίποτε.
Κι ἂν κάτι τοῦ χρειάζεται, παραδίνει τὸν ἑαυτό του καὶ τὴν ἀνάγκη του
στὸν Θεὸ .
Ὁ Κύριος βλέποντας τὶς θλίψεις µας δὲν θὰ ἐπιτρέψει ποτὲ κάτι ποὺ νὰ ξεπερνᾶ τὶς δυνάµεις µας . Ἂν οἱ θλίψεις µᾶς φαίνονται ὑπερβολικὲς, αὐτὸ σηµαίνει πὼς δὲν ἔχοµε παραδοθεῖ στὸ θέληµα τοῦ Θεοῦ. Ὅποιος κάνει τὸ θέληµα τοῦ Θεοῦ, εἶναι εὐχαριστηµένος µέ ὅλα, ἔστω κι ἂν εἶναι φτωχὸς καὶ ἴσως ἀσθενὴς καὶ πάσχει, γιατί τὸν εὐφραίνει ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ. Ὅποιος ὅµως δὲν εἶναι ἰκανοποιηµένος µέ τὴν µοίρα του καὶ γογγύζει γιὰ τὴν ἀρρώστια του ἤ ἐναντίον ἐκείνου ποὺ τὸν προσέβαλε, αὐτὸς νὰ ξέρει πὼς κατέχεται ἀπὸ ὑπερήφανο πνεῦµα καὶ ἔχασε τὴν εὐγνωµοσύνη γιὰ τὸν Θεὸ .
Ὅταν ἔλθει σ‘ ἐσὲ τὸ ταπεινὸ Πνεύµα τοῦ Θεοῦ ποὺ ἀναζητᾶς, τότε θὰ Τὸν ἀγαπήσεις καὶ θὰ ἔχεις βρεῖ ἀνάπαυση, παρ’ὅλες τὶς θλίψεις σου. Ψυχὴ ποὺ ἀπέκτησε τὴν ταπείνωση θυµᾶται πάντα τὸν Θεὸ καὶ ἀναλογίζεται: «Ὁ Θεὸς µέ ἔκτισε, ἔπαθε γιὰ µένα∙ συγχωρεῖ τὶς ἀµαρτίες µου καὶ µέ παρηγορεῖ∙ µέ τρέφει καὶ φροντίζει γιὰ µένα. Γιατί λοιπὸν νὰ µεριµνῶ ἐγὼ γιὰ τὸν ἑαυτὸ µου ἢ τί ἔχω νὰ φοβηθῶ , ἔστω κι ἂν µέ ἀπειλῆ ὁ θάνατος».
Κάθε ψυχὴ ποὺ ταράζεται ἀπὸ ὁποιαδήποτε αἰτία πρέπει νὰ
καταφεύγει στὸν Κύριο καὶ ὁ Κύριος θὰ τὴν καθοδηγήσει .
Καὶ ὅλα , ὅλα δίνουν τότε ἀγάπη στὴν καρδιὰ , διότι ὅλα εἶναι τοῦ Θεοῦ.
Ὁ Κύριος νουθετεῖ µέ τὸ ἔλεος Του τὸν ἄνθρωπο, γιὰ νά δέχεται µ ‘
εὐγνωµοσύνη τὶς θλίψεις . Ποτὲ σ ‘ ὅλη µου τὴ ζωὴ, οὔτε µία φορᾶ δὲν
ἐγόγγυσα γιὰ τὶς θλίψεις, ἀλλὰ τὰ δεχόµουν ὅλα σὰν φάρµακο ἀπὸ τὰ χέρια τοῦ Θεοῦ καὶ πάντα Τὸν εὐχαριστοῦσα καὶ γὶ ‘ αὐτὸ ὁ Κύριος µοῦ ἔδωσε νὰ ὑποµένω ἐλαφρὰ τὸν ἀγαθὸ ζυγό Του.
Ὁ Κύριος µᾶς ἔδωσε τὴν ἐντολὴ ν‘ ἀγαποῦµε ἀλλήλους . Σ ‘ αὐτὸ
ἔγκειται ἡ ἐλευθερία : στὴν ἀγάπη γιὰ τὸν Θεὸ καὶ γιὰ τὸν πλησίον. Ἐδῶ
βρίσκεται καὶ ἡ ἐλευθερία καὶ ἡ ἰσότητα . Στὴν κοσµικὴ τάξη εἶναι
ἀδύνατο νὰ ὑπάρξει ἰσότητα - αὐτὸ ὄµως δὲν ἔχει σηµασία γιὰ τὴν ψυχή. Μπορεῖς ὄµως σὲ κάθε τάξη ν‘ ἀγαπᾶς τὸν Θεὸ καὶ νὰ εἶσαι εὐάρεστος σ ‘ Αὐτὸν - κι ‘ αὐτὸ εἶναι τὸ σπουδαῖο . Κι ὅσοι ἀγαποῦν περισσότερο τὸν Θεὸ ἐπὶ γῆς , θὰ ἔχουν µἐγαλύτερη δόξα στὴ Βασιλεία καὶ θὰ εἶναι πιὸ κοντὰ στὸν Κύριο . Ὁ καθένας θὰ δοξασθεῖ κατὰ τὸ µέτρο τῆς ἀγάπης του .
