Π ε ρ ί λ η ψ η

     Στίς μέρες μας αὐξάνονται μέ ταχύτατους ρυθμούς τά κρούσματα παραπλάνησης τοῦ πληρώματος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἀπό κάθε λογῆς αἱρετικούς- κυρίως ἀποκρυφιστές. Κύριος μοχλός τῆς παραπλάνησης αὐτῆς οἱ δαιμονικές διδασκαλίες τοῦ Ἐσωτερισμοῦ ὁ ὁποῖος, ὡς γνωστόν, κυριαρχεῖται ἀπό μασωνικές καί θεοσοφικές πλᾶνες. Ὁ Ἐσωτερισμός ἐξαπλώνεται γοργά καί στή χώρα μας καί εἰσχωρεῖ παντοῦ- καί βέβαια καί στίς «οἰκοκοινότητες».

     Τί ἀκριβῶς, ὅμως, διδάσκει ὁ Ἐσωτερισμός;

Ὑποστηρίζει ὅτι ὁ τρόπος τῆς «σωτηρίας» τῶν ἀνθρώπων πραγματοποιεῖται μέσα ἀπό συγκεκριμένες τεχνικές (διαλογισμός, γιόγκα, ἀλλαγή σκέψης, κ. ἄ.) ἀπό τούς μυημένους (μύστες - γκουρού) οἱ ὁποῖοι- μαζί μέ ἕνα πολύ στενό «ἐσωτερικό» κύκλο ἀνθρώπων – βρίσκονται σέ προχωρημένο στάδιο ἐξέλιξης. Ἀπώτερος στόχος ἡ δημιουργία μιᾶς νέας συμπαντικῆς συνείδησης πού θά προκύψει ἀπό τήν ἕνωση τοῦ ἀνθρώπου μέ τήν ἄπειρη, παντοδύναμη συμπαντική ἐνέργεια (τήν θεωροῦν ἀπρόσωπη θεότητα). Ὁ μυημένος μαθαίνει νά χρησιμοποιεῖ τίς δικές του δυνάμεις καί ἀπόκρυφες συμπαντικές ἐνέργειες προκειμένου νά ἀναδειχθεῖ τελικά σέ «Ὑπερ-Ἐγώ», «Ἑαυτό», ἤ θεότητα.

     Πρέπει νά τονιστεῖ ἐμφαντικά πώς οἱ ἀπόκρυφες διδασκαλίες τοῦ Ἐσωτερισμοῦ εἶναι παντελῶς ἀσυμβίβαστες μέ τήν Ὀρθόδοξο πίστη καί ζωή, ἀλλά καί γενικότερα μέ τόν Χριστιανισμό ἀφοῦ ὁδηγοῦν ὄχι σέ ἕνωση τοῦ ἀνθρώπου- διά τῆς θείας χάρτος- μέ τόν προσωπικό, Τριαδικό Θεό, ἀλλά στήν ἕνωση τοῦ ἀνθρώπου μέ τό παντοδύναμο Σύμπαν καί συνεπῶς τήν θεοποίησή του!

     Εἶναι πολύ σημαντικό νά διευκρινιστεῖ ὅτι ὅλες σχεδόν οἱ οἰκοκοινότητες ἔχουν ἄμεση ἤ ἔμμεση σχέση μέ τόν Ἐσωτερισμό.

Εἶναι μικροῦ μεγέθους κοινότητες (ὡς 150 ἄτομα) μέ κοινές ἐπιδιώξεις καί πρακτικές ὅπως : διατροφική καί ἐνεργειακή αὐτονομία, τοπικοποίηση τῆς γεωργικῆς παραγωγῆς, ἰσορροπημένη ἔνταξη στό περιβάλλον, αὐτοδιαχείριση καί αὐτοκυβέρνηση (ἄμεση δημοκρατία) κ.λ.π. Προωθοῦν τήν ἰδέα τῆς κοινῆς διαμονῆς, τήν οἰκολογική γεωργία καί τούς μή μεταλλαγμένους σπόρους (Πελίτι, κ.ἄ), τίς μεθόδους «φυσικῆς καλλιέργειας» τοῦ Ἰάπωνα Φουκουόκα, τήν ἀντικατάσταση τῶν συναλλαγῶν μέ χρήματα, ἀπό ἀνταλλαγές ἀγαθῶν. Μέ λίγα λόγια ἐπιδιώκουν τήν αὐτάρκεια καί αὐτοδυναμία τους ὡς βιώσιμες ἐναλλακτικές κοινότητες.

     Στήν Ἑλλάδα ἔχουν καταγραφεῖ ὡς σήμερα πάνω ἀπό 10 τέτοιες κοινότητες. Μεταξύ αὐτῶν καί οἱ 2 πού παρουσιάζονται ἐδῶ. Ἡ πρώτη ἀνοικτή οἰκοκοινότητα (καί ἡ πιό προχωρημένη) στήν πατρίδα μας FreeandReal(Ἐλεύθεροι καί Ἀληθινοί) στό χωριό Ἅγιος Λουτρῶν Αἰδηψοῦ, καί ἡ Ἐνάργεια πού κτίζει τίς ἐγκαταστάσεις της στό Χόρτο Πηλίου.

     Ἀπό τήν ἀναλυτική παρουσίαση τῶν ὁμάδων αὐτῶν ἀβίαστα προκύπτει τό συμπέρασμα ὅτι τό οἰκολογικό κομμάτι τῶν ὁμάδων αὐτῶν συνιστᾶ ἕνα προσωπεῖο πίσω ἀπό τό ὁποῖο κρύβεται τό «μεγαλεῖο» τοῦ Ἑωσφορικοῦ Ἐσωτερισμοῦ πού θεωρεῖ τίς 3 θρησκεῖες: Ἰουδαϊσμό, Χριστιανισμό, Ἰσλάμ –κυρίως δέ τόν Χριστιανισμό- ὑπεύθυνο γιά ὅλα τά δεινά τοῦ κόσμου καί ὡς τό μόνο σοβαρό ἐμπόδιο στήν πραγμάτωση τοῦ κοινοῦ σκοποῦ- δηλαδή τῆς παγκοσμιοποίησης. Ἡ κοινή τους μεθοδολογία ἀποβλέπει στήν ἐξουθένωση τῶν πιστῶν, στήν ἀλλοίωση τοῦ φρονήματος τῶν χριστιανῶν- κυρίως -, στή χειραγώγηση καί, τελικά, τόν ἀπόλυτο ἔλεγχο ὥστε νά ἐπιτύχουν τήν ἐθελοντική ἀρχικά καί βίαιη ἀργότερα προσαρμογή στά νέα δεδομένα τῆς παγκοσμιοποίησης.

     Φαίνεται δέ, καί κάποια ἁμυδρή συγγένεια ἤ ἐξάρτηση τῶν οἰκοκοινοτήτων ἀπό μασωνικούς ὀργανισμούς ὅπως ὁ ΟΗΕ, ἡ ΟΥΝΕΣΚΟ, κ.ἄ. Παρατηρεῖται περίεργη σύμπτωση ἀπόψεων μεταξύ τῶν παραπάνω ὀργανισμῶν καί τῶν οἰκοκοινοτήτων (ἄν καί φαινομενικά παρουσιάζονται ὡς ἀντιδραστικοί σέ θεωρίες καί σχέδια ὅπως ἡ Ἀτζεντα 21, ὁ νέος διατροφικός κώδικας Alimentarius, κ.λ.π.) σέ θέματα ὅπως ἡ «ἀειφόρος ἀνάπτυξη», ἡ «πράσινη ἐνέργεια», ἡ «βιωσιμότητα», ἡ θεωρία περί τῆς μητέρας-Γαίας, ἡ παγκόμια μείωση τοῦ πληθυσμοῦ (βλέπε Agenda 21), κ.ἄ.

     Τελικά, θά διαπιστωθεῖ ὅτι οἱ προθέσεις τῶν οἰκοκοινοτήτων, ὅσο ἀθῶες καί ἄν παρουσιάζονται μέσα ἀπό τίς διάφορες δραστηριότητές τους (μέ κεντρικό ἄξονα τό περιβάλλον), τελικά ἀποτελοῦν προσωπεῖο ἐπικίνδυνο καί ἕνα πρόσχημα ὥστε νά διδάξουν στούς ἀνυποψίαστους Χριστιανούς νεοεποχίτικες τεχνικές ὅπως ἡ ρεφλεξολογία, τό ρέϊκι, ὁ βελονισμός, ἡ ἀρωματοθεραπεία, τό φένγκ σούϊ, ἡ θετική σκέψη, ἡ αὐτοβελτίωση καί αὐτοίαση, ἡ γιόγκα, ὁ διαλογισμός, κ.ἄ. ὡς δῆθεν μέσα πρός ἐπίτευξη τοῦ στόχου τῆς «ἁρμονικῆς» συμβίωσης στό σύμπαν.

     Οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί πρέπει νά κρατοῦν μεγάλες ἀποστάσεις ἀπό τίς «οἰκοκοινότητες» καί τίς ὅποιες δραστηριότητές τους. Ἄν ἐπιθυμοῦν νά ζήσουν ἁρμονικά μέ τή φύση (μέ τήν Ὀρθόδοξη ἔννοια), θά πρέπει νά ἀποδεχθοῦν τή μία καί μόνη ἀλήθεια. Ὅτι, δηλαδή, ὁ ἄνθρωπος ὀφείλει νά σεβαστεῖ τή φύση, τό περιβάλλον, τή γῆ καί τά πλάσματά της ὡς δημιουργήματα τοῦ Θεοῦ καί νά μεταμορφώσει τόν ἑαυτό του μέ τή χάρη τοῦ Χριστοῦ (νά μεταμορφώσει τά πάθη του, κατά τή διδασκαλία τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ). Τότε θά μεταμορφωθεῖ καί ἡ φύση γύρω του καί θά ὑποταχθεῖ σ’ αὐτόν. Τότε καί μόνο τότε, ἡ φύση, θά πάψει νά «συστενάζει καί συνωδίνει» μέ τόν πεπτωκότα ἄνθρωπο. Αὐτή εἶναι καί ἡ μόνη ὑγιής, ρεαλιστική, ἐπιτεύξιμη, οἰκολογία. Ἡ Ὀρθόδοξη Πίστη.