Ἡ πλάνη τῶν εἰδώλων ἔχει καταργηθεῖ, ὁ θάνατος ἔχει ἀποδυναμωθεῖ, ἡ αἰχμαλωσία στόν ἅδη ἔχει ἀνακληθεῖ, ἡ βασιλεία τῆς πολυθεϊστικῆς πλάνης ἔχει συντριβεῖ, ὁ ἄνθρωπος ἔχει ἐλευθερωθεῖ, ὁ Θεός ἐβασίλευσε, ἡ κτίση εὐφραίνεται, ἐπικρατεῖ τό πολίτευμα τοῦ Σταυροῦ. Αὐτόν προσκυνοῦν ὅλα τά ἔθνη καί οἱ λαοί, φυλές καί γλῶσσες· γι’ αὐτόν καί καυχώμαστε μαζί μέ τό μακάριο Παῦλο λέγοντας: "Ὡς πρός ἡμᾶς μή γένοιτο νά καυχώμεθα παρά μόνον διά τόν Σταυρόν τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ" (Γαλ. στ΄14). Γι’ αὐτό τό ζωοποιό Σταυρό τοῦ Κυρίου καί πάνω στίς πόρτες τῶν σπιτιῶν μας καί στό μέτωπο καί στά μάτια μας καί στό στόμα καί στό στῆθος καί σέ ὅλα μας τά μέλη ἄς τόν περιφέρουμε καί μέ αὐτόν νά ὁπλιζώμαστε, τό ἀνίκητο ὅπλο τῶν χριστιανῶν, τό νικητή τοῦ θανάτου, τήν ἐλπίδα τῶν πιστῶν, τό φῶς τῶν περάτων (τῆς γῆς), αὐτόν πού ἄνοιξε τόν Παράδεισο, αὐτόν πού σύντριψε τίς αἱρέσεις, τό στήριγμα τῆς ὀρθοδόξου πίστεως, τό μεγάλο φρουρό τῶν πιστῶν, τό σωτήριο καύχημα τῆς Ἐκκλησίας.
Αὐτόν, Χριστιανοί, ἄς μή παραμελοῦμε κάθε ὥρα καί στιγμή νά τόν περιφέρουμε σέ κάθε τόπο, καί χωρίς αὐτόν νά μή κάνουμε τίποτε· ἀλλά καί ὅταν κοιμόμαστε καί ὅταν σηκωνόμαστε καί ὅταν ἐργαζόμαστε καί ὅταν τρῶμε καί ὅταν πίνουμε καί ὅταν πεζοποροῦμε καί ὅταν ταξιδεύουμε στή θάλασσα καί ὅταν περνᾶμε ποτάμια, ὅλα τά μέλη μας ἄς τά στολίζουμε μέ τό ζωοποιό σταυρό· καί ποτέ δέ θά φοβηθοῦμε "ἀπό φόβο τῆς νύχτας, ἀπό βέλος πού πετᾶ τήν ἡμέρα, ἀπό πρᾶγμα πού κινεῖται μέσα στό σκοτάδι, ἀπό ἀτύχημα καί δαιμόνιο μεσημβρινό" ( Ψαλμ. 90 5-6). Ἐάν, ἀδελφέ, παίρνεις αὐτόν πάντοτε ὡς βοηθό σου, "δέν θά σέ πλησιάσουν κακά, καί ἀσθένεια δέν θά ἐγγίσει τό σῶμα σου" (στ.10) Διότι ὅταν τόν βλέπουν οἱ ἐχθρικές δυνάμεις (τῶν δαιμόνων), φεύγουν γεμᾶτες φρίκη καί φόβο.
Ἁγίου Ἐφραίμ τοῦ Σύρου, Εἰς τόν Τίμιον καί ζωοποιόν Σταυρόν.