Κυριακή 23 Νοεμβρίου 2025
Ευαγγέλιο Κυριακής Θ’ Λουκά, Λκ. ιβ’ 16–21.
Αγαπητοί μου Χριστιανοί,
Πλεονεξία θα πεί να έχω και να νομίζω πως δεν έχω. Να έχω πολλά και να βλέπω πως είναι λίγα. Να αποκτώ κι άλλα και να μην σταματώ. Να μαζεύω, να μαζεύω και να μην χορταίνω. Και όσο περισσότερα μαζεύω, τόσο πιο πολλά να μου φαίνεται πως μου λείπουν. Και να μην λέω ποτέ φτάνει! Και όλα να τα θέλω δικά μου και να μην αφήνω τίποτε για τους άλλους. Αυτό είναι πλεονεξία. Και είναι κακό, μεγάλο κακό η πλεονεξία. Είναι θεομίσητη κακία. Είναι πάθος τυραννικό, ολέθριο, βασανιστικό και γι’ αυτή εδώ την ζωή και την άλλη. Και φαίνεται το πόσο μεγάλο κακό είναι η πλεονεξία, στην σημερινή παραβολή του ιερού Ευαγγελίου.
Αφορμή για να πεί ο Κύριος την παραβολή αυτή του άφρονος πλουσίου, του έδωσε ένας ακροατής του κηρύγματός Του, ο οποίος το διέκοψε κάποτε, ενώ ο Κύριος μιλούσε, και του είπε: Διδάσκαλε, πες στον αδελφό μου να μοιραστεί μαζί μου με δικαιοσύνη την κληρονομιά που μας άφησε ο πατέρας μας. ο Κύριος τότε αποκρίθηκε σ’ αυτόν και του είπε: Άνθρωπε, ποιός με διόρισε εμένα δικαστή στις διαφορές σας και ποιός με έβαλε να σας μοιράσω την περιουσία σας; Και πρόσθεσε, να προσέχετε και να φυλάγεστε από κάθε πλεονεξία, διότι η ζωή του ανθρώπου δεν εξαρτάται από τα πολλά πλούτη που έχει, και ούτε τα πολλά αγαθά είναι εκείνα που εξασφαλίζουν στον άνθρωπο την μακροζωῒα και ευτυχία. Και για να καταλάβουν κι εκείνοι τότε και εμείς τώρα την μεγάλη αυτή αλήθεια, είπε την παραβολή του άφρονος πλουσίου.
Υπήρχε ένας πολύ πλούσιος άνθρωπος σε κάποια χώρα και ο Θεός του χάρισε ακόμα περισσότερα αγαθά, ώστε να τον δεί πιο ευεργετικό και φιλάνθρωπο. Τον ευλόγησε, λοιπόν, και αυτός, όταν ήρθε ο καιρός της καρποφορίας, είδε πως είχε γίνει πλουσιώτερος. Τα χωράφια του, τα αμπέλια του, τα κοπάδια του, τα πάντα, γέμισαν από καρπούς και αγαθά και γεννήματα. Παραγωγή πρωτοφανής, εσοδεία αναπάντεχη, αφάνταστα αγαθά και πλούτη. Αμέτρητη χαρά και ευτυχία για τον πλούσιο. Αλλά ανύπαρκτη ευχαριστία προς τον Δωρεοδότη Θεό. Αυτός αντί να ευχαριστηθεί, να δοξάσει δε και τον Θεό για τα αγαθά που του έδωσε, και αντί να ανοίξει και καρδιά και χέρια και να γεμίσει τον κόσμο από αγαθοεργίες και καλά, έπεσε σε μεγάλη συλλογή και άρχισε στεναχωρημένος να μονολογεί και να λέει: Τί να κάνω; Τί να κάνω που δεν έχω που να συνάξω και να ασφαλίσω τους καρπούς μου; Οι παλιές μου αποθήκες είναι μικρές και γεμάτες από τα περσινά. Τί να κάνω, λοιπόν, για να συγκεντρώσω και να ασφαλίσω τα αγαθά μου; Σκέφτηκε, και ύστερα από πολύ συλλογή, αποφάσισε. Αυτό θα κάνω. Θα γκρεμίσω τις παλιές μου αποθήκες που είναι μικρές και θα φτιάξω πιο μεγάλες και ευρύχωρες και φαρδιές. Και θα μαζέψω σε αυτές όλα τα γεννήματά μου να μην χάσω τίποτα. Και αφού πλέον τα μαζέψω και τα ασφαλίσω, θα ησυχάσω και θα πω στην ψυχή μου. Ψυχή, κοίτα, έχεις πολλά – πάμπολλα αγαθά που θα υπάρχουν για πολλά χρόνια. Μπορούν να σε συντηρήσουν αυτά τα αγαθά για εκατό και περισσότερα χρόνια. Όλα είναι δικά σου και στην διάθεση και όρεξη σου. Λοιπόν, αναπαύου, φάγε, πίε, ευφραίνου. Έτσι σκέφτηκε και κατέστρωσε ο άνθρωπος εκείνος το πρόγραμμα της από εδώ και πέρα ζωής του. Είδε μια φορά ακόμα χαρούμενος και ευτυχισμένος τα αγαθά του, και ετοιμάστηκε να καλέσει την ψυχή του σε απόλαυση αυτών. Έτοιμος άνοιγε το στόμα του να πει το «ἀναπαύου, φάγε, πίε εὐφραίνου». Οπότε την στιγμή εκείνη, σαν κεραυνός έρχεται καταπάνω του η φωνή του Θεού: «Ἄφρον, ταύτῃ τῇ νυκτὶ τὴν ψυχήν σου ἀπαιτοῦσιν ἀπὸ σοῦ· ἃ δὲ ἡτοίμασας τίνι ἔσται;» Ανόητε άνθρωπε, αυτή την νύχτα την ψυχή σου την παίρνουν οι δαίμονες. Όλα αυτά που ετοίμασες, τα γεννήματα και τα αγαθά, που τόσο κοπίασες γι’ αυτά, που τα αφήνεις; Ποιοι κληρονόμοι θα τα πάρουν; Σε ποιους θα ανήκουν;
Εδώ τελειώνει η παραβολή. Και στο τέλος της παραβολής πρόσθεσε ο Κύριος. Έτσι, σαν αυτόν τον άφρονα και άμυαλο πλούσιο, θα την πάθει και ο καθένας που βασίζεται στα επίγεια αγαθά και πλούτη και κοπιάζει για να θησαυρίζει, και καθένας που δεν εξαρτά την ζωή και την ευτυχία του από τον Πανάγαθο Θεό. Μαζεύει ο πλεονέκτης, μαζεύει και θησαυρίζει και δεν χορταίνει. Και έρχεται ξαφνικά η ώρα του θανάτου και τον αρπάζει ο πονηρός και διασκορπίζονται στους τέσσερις ανέμους τα πλούτη και τα αγαθά του. Τόσο φοβερό κακό είναι η πλεονεξία. Γι’ αυτό χρειάζεται να φυλαγόμαστε αδελφοί μου, από το μεγάλο αυτό κακό. Ας πορευόμαστε στην ζωή μας με ευγνωμοσύνη στον Θεό γι’ αυτά που μας έχει χαρίσει, με διάθεση ελεημοσύνης αλλά και με εμπιστοσύνη μόνο σε Εκείνον, που μας δίνει πάντοτε ό,τιδήποτε είναι προς το συμφέρον μας. Αμήν.
Μετά πατρικών ευχών
Ο Μητροπολίτης
† Ο Κηφισίας, Αμαρουσίου, Ωρωπού και Μαραθώνος Κύριλλος