ΑΓΙΟΥ ΛΟΥΚΑ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΚΡΙΜΑΙΑΣ
Στὰτριάμιση τελευταῖα χρόνια τῆς ἐπίγειας ζωῆς τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὅταν Αὐτὸς κήρυττε τὸ Εὐαγγέλιο τῆς δικαιοσύνης καὶἔκανε ἀμέτρητα θαύματα, μαζί Του βρίσκονταν συνεχῶς οἱἅγιοι ἀπόστολοι καὶ οἱ μυροφόρες γυναῖκες. Οἱἀπόστολοι τοὺς ὁποίους ὁἴδιος διάλεξε ἦταν περισσότεροι ἀπὸ τὶς μυροφόρες. Καὶ μόνο τοὺς ἀποστόλους ἔστελνε ὁ Κύριος νὰ κηρύττουν τὸ Εὐαγγέλιο. Μόνο στοὺς ἀποστόλους ἔδωσε τὴν ἐξουσία νὰ διώχνουν τὰ δαιμόνια καὶ νὰ θεραπεύουν τοὺς ἀσθενεῖς. Οἱ μυροφόρες, ἂν καὶ δὲν τὶς ἀγαποῦσε ὁ Κύριος λιγότερο ἀπὸ τοὺς ἀποστόλους, δὲν ἔλαβαν ἀπ' Αὐτὸν τέτοια χαρίσματα.
Πρέπει νὰ σκεφτοῦμε ποιοὶ εἶναι οἱ λόγοι ποὺὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστὸς ἄλλη στάση κρατοῦσε ἀπέναντι στοὺς ἄνδρες καὶἄλλη ἀπέναντι στὶς γυναῖκες, τὰ δύο αὐτὰ φύλα τοῦἀνθρωπίνου γένους. Δὲν μποροῦμε βέβαια νὰ δώσουμε μία ἐξαντλητικὴἀπάντηση σ' αὐτὸ τὸἐρώτημα.
Τὸ πρῶτο πράγμα ποὺ πρέπει νὰ σκεφτοῦμε, ἂν μποροῦσαν ἢὄχι οἱ γυναῖκες μὲ τὶς ἀσθενεῖς δυνάμεις τους νὰ σηκώσουν τὸ βάρος τοῦἀποστολικοῦἔργου, τῶν διωγμῶν καὶ τῶν βασάνων ποὺὑπέφεραν οἱἀπόστολοι τοῦ Χριστοῦ. Ὑπάρχουν γι' αὐτὸ τὸ θέμα πολλὲς μαρτυρίες καὶ στὴν Ἁγία Γραφὴ καὶ στοὺς βίους τῶν ἀποστόλων. Ἂς ἀκούσουμε τί λέει ὁ Πρωτοκορυφαῖος καὶ μεγάλος ἀπόστολος Παῦλος γιὰ τὰ βάσανα ποὺὑπέφερε γιὰ τὸν Χριστὸ καὶ τοὺς διωγμοὺς ποὺὑπέστη γιὰ τὸὄνομά Του κατὰ τὴ διάρκεια τοῦἀποστολικοῦ του ἔργου:
«ὙπὸἸουδαίων πεντάκις τεσσαράκοντα παρὰ μίαν ἔλαβον, τρὶς ἐρραβδίσθην, ἅπαξ ἐλιθάσθην, τρὶς ἐναυάγησα, νυχθημερὸν ἐν τῷ βυθῶ πεποίηκα· ὀδοιπορίαις πολλάκις, κινδύνοις ποταμῶν, κινδύνοις ληστῶν, κινδύνοις ἐκ γένους, κινδύνοις ἐξ ἐθνῶν, κινδύνοις ἐν πόλει, κινδύνοις ἐν ἐρημία, κινδύνοις ἐν θαλάσση, κινδύνοις ἐν ψευδαδέλφοις· ἐν κόπω καὶ μόχθω, ἐν ἀγρυπνίαις πολλάκις, ἐν λιμῶ καὶ δίψει, ἐν νηστείαις πολλάκις, ἐν ψύχει καὶ γυμνότητι» (Β' Κόρ. 11, 24-27).
Αὐτὰὑπέφερε ὁἀπόστολος Παῦλος.
Σκεφτεῖτε τώρα, ἂν θὰ μποροῦσαν οἱ μυροφόρες γυναῖκες νὰἀντέξουν τέτοιους κόπους, πόνους καὶ διωγμοὺς ποὺὑπέφεραν οἱἀπόστολοι. Σᾶς ἔχω πεῖὅτι ἐκτὸς ἀπὸ τὸν ἅγιο Ἰωάννη τὸν Θεολόγο ὅλοι οἱἄλλοι ἀπόστολοι εἶχαν μαρτυρικὸ θάνατο καὶ πολλοὶἀπ' αὐτοὺς τελείωσαν τὴν ζωὴ τοὺς πάνω στὸ σταυρό. Θα μποροῦσαν οἱ γυναῖκες νὰἀντέξουν τέτοιους κόπους; Τέτοιους διωγμοὺς καὶ καταδιώξεις ποῦὑφίσταντο οἱἀπόστολοι; Μποροῦν νὰ συγκριθοῦν οἱἀσθενεῖς δυνάμεις μιᾶς γυναίκας μὲ τὴν δύναμη ποῦ εἶχε γιὰ παράδειγμα ὁἅγιος ἀπόστολος Ἀνδρέας; Ἀσφαλῶς ὄχι. Οἱ γυναῖκες εἶναι πιὸἀδύναμες ἀπὸ τοὺς ἄνδρες, γι' αὐτὸ καὶὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς ἀλλιῶς φερόταν στοὺς ἄνδρες καὶἀλλιῶς στὶς γυναῖκες. Δὲν θέλησε νὰἐπιφορτίσει τὶς μυροφόρες γυναῖκες μὲ τὸ βάρος τοῦἀποστολικοῦἔργου.
Αὐτὴ εἶναι ἡ μία ὄψη τοῦ νομίσματος. Ὑπάρχει ὅμως καὶ μία ἄλλη, ἡὁποία καὶ αὐτὴἔχει μεγάλη σημασία. Ἀκοῦστε τί εἶπε ὁ μεγάλος προφήτης Μωϋσῆς στὸ πέμπτο βιβλίο τῆς Πεντατεύχου, στὸ Δευτερονόμιο: «Οὐκ ἔσται σκεύη ἀνδρὸς ἐπὶ γυναικί, οὐδὲ μὴἐνδύσηται ἀνὴρ στολὴν γυναικείαν, ὅτι βδέλυγμα Κυρίω τῷ Θεῷ σου ἐστιν πᾶς ποιῶν ταῦτα» (Δεύτ. 22, 5). Μὴ νομίζετε ὅτι ἐδῶ πρόκειται γιὰ καρναβάλια. Καὶ νὰ μὴν νομίζετε ὅτι εἶναι ἀσήμαντος αὐτὸς ὁ σύντομος λόγος τοῦ προφήτη, ποὺἀναφέρεται στὸ γυναικεῖο ἔνδυμα.
Ὁ λόγος αὐτὸς ἔχει μεγάλη σπουδαιότητα καὶ θὰἤθελα νὰ τὸ καταλάβετε διότι αὐτὸ θὰ μᾶς βοηθήσει γιὰ νὰ κατανοήσουμε καλύτερα γιατί ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς ἀνέθεσε τὸἀποστολικὸἔργο μὲ τοὺς κόπους καὶ τοὺς πόνους του στοὺς ἄνδρες ἀποστόλους καὶὄχι στὶς μυροφόρες γυναῖκες. Εἶναι πολὺ σημαντικὴἡ διάκριση ποὺἔκανε ὁ Κύριος μεταξὺἀνδρῶν καὶ γυναικὼν σε σχέση μὲ τὸ ρόλο καὶ τὴν ἀποστολὴ ποὺἔχει κάθε φύλο.
Ἐκεῖνοι οἱἐπιστήμονες, οἱὁποῖοι ἀσχολοῦνται μὲ τὴ βιολογία, ξέρουν καλὰὅτι κάθε φυτὸ καὶ κάθε ζῶο ἀπὸ τὴ φύση τους, ἢ καλύτερα νὰ ποῦμε ἀπὸ τὸν Δημιουργό, εἶναι προορισμένα νὰ ζοῦν σὲ κάποιες συγκεκριμένες συνθῆκες, οἱὁποῖες εἶναι διαφορετικὲς γιὰ τὸ καθένα ἀπ' αὐτά. Αυτές οἱ συνθῆκες προσδιορίζουν τὴ ζωὴ τοὺς ἀλλὰἐπίσης καὶ τὴ δομὴ ποὺἔχει τὸ σῶμα τους.
Τώρα, ὅ,τι ἀφορᾶ τὸν ἄνθρωπο. Ὑπάρχει μεγάλη διαφορὰ μεταξὺἀνδρὸς καὶ γυναικός. Καὶ εἶναι διαφορετικὴἡ δομὴ τοῦ σώματός τους. Πρώτ' ἂπ' ὅλα ἡ γυναίκα εἶναι πολὺ πιὸἀδύνατη ἀπὸ τὸν ἄνδρα. Ὁ Θεὸς προόρισε τὴ γυναίκα γιὰἕνα συγκεκριμένο ἔργο. Τὴ γυναίκα, καὶὄχι τὸν ἄνδρα. Τὸἔργο αὐτὸ διαφέρει πολὺἀπὸἐκεῖνο, γιὰ τὸὁποῖο εἶναι προορισμένος ὁἄνδρας.
Τί εἶναι τὸ σημαντικότερο στὴ ζωὴ τοῦἄνθρωπου; Ὅλα τὰἔργα ποῦ κάνει ὁἄνθρωπος ἔχουν γι' αὐτὸν τὴν ἴδια σπουδαιότητα; Ἀσφαλῶς ὄχι. Ὅταν ἔπλασε ὁ Θεὸς τοὺς πρώτους ἀνθρώπους, τὸν Ἀδὰμ καὶ τὴν Εὕα, τοὺς ἔδωσε τὴν πρώτη ἐντολή, πολὺ σύντομη καὶ πολὺἁπλή: «αὐξάνεσθε καὶ πληθύνεσθε» (Γέν. 1, 28). Ἂν αὐτὴἦταν ἡ πρώτη ἐντολὴ τότε πρέπει νὰ παραδεχθοῦμε ὅτι εἶναι ἐξαιρετικὰ σημαντικὴ καὶ πολὺ βαθιά. Ἂν δὲν ὑπῆρχε αὐτὴἡἐντολή, τότε τὸἀνθρώπινο γένος θὰἦταν ὀλιγάριθμο καὶἀδύναμο μπροστὰ στὴ φύση. Ξέρουμε ὅτι μόνο ἐκεῖνα τὰ κράτη θεωροῦνται ἰσχυρά, αὐτὰ ποὺἔχουν μεγάλο πληθυσμό.
Ἡἐντολή, λοιπόν, τοῦ Θεοῦ «αὐξάνεσθε καὶ πληθύνεσθε» δηλώνει τὴν σπουδαιότητα ποὺἔχει γιὰ τὸἀνθρώπινο γένος τὸἔργο αὐτό. Ἀδιαμφισβήτητα τὸν πρῶτο λόγο ἐδῶἔχει ἡ γυναίκα καὶὄχι ὁἄνδρας. Γιὰ τὴ γυναίκα τὸἔργο αὐτὸ εἶναι τὸ πιὸ σημαντικὸ στὴ ζωή της. Αὐτὸ δὲν τὸ λέω ἐγὼἀλλὰἡἁγία Γραφή. Βέβαια δὲν εἶναι σωστὸ νὰ περιορίζουμε τὸ ρόλο τῆς γυναίκας στὴν τεκνογονία. Καὶ πιστεύω ὅτι κανένας ἄνθρωπος προσεκτικὸς καὶ πνευματικὰ καλλιεργημένος δὲν σκέφτεται ἔτσι.
Αὐτὸὅμως δὲν ἀφορᾶὅλες τὶς γυναῖκες. Διότι εἶναι λίγες οἱ γυναῖκες ποὺἔχουν κάποιες ἐξαιρετικὲς ἱκανότητες ἢ ταλέντα ἢ κλίση στὴν τέχνη, τὴν ἐπιστήμη ἢ τὴν φιλοσοφία. Οἱ περισσότερες ὡς τὸ σημαντικότερο ἔργο τοὺς πρέπει νὰ βλέπουν αὐτὸ γιὰ τὸὁποῖο τὶς προόρισε ὁ Κύριος. Τό νὰ γεννάει ἡ γυναίκα καὶ νὰ φροντίζει τὰ παιδιὰ της εἶναι ἔργο σπουδαιότατο. Καὶ εἶναι ἀπαράδεκτο νὰἀφήνει ἡ γυναίκα τὸ παιδὶ τῆς χωρὶς φροντίδα. Καμμία ἄλλη γυναίκα δὲν μπορεῖ νὰ φροντίσει τὸ παιδὶ τῆς ὅπως τὸ φροντίζει ἡ μητέρα του.
Ἐδῶ πολὺ μεγάλο ρόλο παίζει ἡ συγγένεια ἐξ αἵματος, τὴν ὁποία δὲν πρέπει νὰ τὴν παραβλέπουμε. Ἐπίσης καὶ τὸ μητρικὸ γάλα, τὶς ἰδιότητες τοῦὁποίου ἴσως δὲν τὶς γνωρίζουμε καλά, ἔχει μεγάλη σημασία γιὰ τὴ σωστὴἀνάπτυξη τοῦ παιδιοῦ. Καὶἕνα ἄλλο ἐξίσου σημαντικὸ πράγμα: Ἡἀγάπη ποὺ προσφέρει ἡ μητέρα στὸ παιδί της δὲν μπορεῖ νὰ τοῦ τὴν προσφέρει καμμία ἄλλη γυναίκα. Ἀλλοίμονο στὸ παιδὶ ποὺ τὸ μεγαλώνει μία ξένη γυναίκα καὶὄχι ἡ μητέρα του ἢ ποὺ μεγαλώνει σὲ κάποιο ἐκπαιδευτικὸἵδρυμα. Ἀλίμονο στὴ γυναίκα ποὺἀρνεῖται τὸ παιδί της.
Ἀλλοίμονο καὶ σ' αὐτὴ τὴ γυναίκα ποὺ παραβλέπει καὶ δὲν δίνει σημασία στὶς προτεραιότητες τοῦ φύλου της. Ἀλλοίμονο σ' ἐκεῖνες τὶς γυναῖκες ποὺ περιφρονώντας τὴν ἀξιοπρέπεια τοὺς προτιμοῦν νὰ φορᾶνε ἀνδρικὰ ροῦχα. Ἔχω ἀκούσει γιὰ μία ἀνόητη γυναίκα ποὺ κυκλοφοροῦσε στοὺς δρόμους ντυμένη μὲἀνδρικὸ κοστούμι. Ὅταν τὴν ἔβλεπαν οἱἄνθρωποι μὲἀπέχθεια καὶἀγανάκτηση ἔστρεφαν τὸ βλέμμα τους. Δὲν καταλάβαινε ἡ καημένη ὅτι προσβάλλει μ' αὐτὸ τὴν ἀξιοπρέπειά της.
Αὐτὸἐπιβεβαιώνει καὶἡἉγία Γραφὴ μὲ τὸ λόγο ποὺἤδη ἔχουμε ἀναφέρει: «Οὐκ ἔσται σκεύη ἀνδρὸς ἐπὶ γυναικί, οὐδὲ μὴἐνδύσηται ἀνὴρ στολὴν γυναικείαν, ὅτι βδέλυγμα Κυρίω τῷ Θεῶ σου ἐστιν πᾶς ποιῶν ταῦτα» (Δεύτ. 22, 5). Βεβαίως δὲ θεωρεῖται βδέλυγμα κάθε ἄνθρωπος ποὺ εἶναι ντυμένος μὲ ροῦχα τοῦἄλλου φύλου. Δὲν μπορεῖ νὰ εἶναι ὀργὴ τοῦ Θεοῦ πάνω στὴ γυναίκα ἡὁποία γιὰ νὰ θρέψει τὰ μικρά της παιδιὰ δουλεύει ὡς σοβατζὴς καὶ εἶναι ἀναγκασμένη νὰ φοράει ἀνδρικὰ ροῦχα γιὰ νὰ κάνει τὴ δουλειά της. Δὲν πρόκειται ἐδῶ γιὰ τέτοιες περιπτώσεις. Ἐδῶ μιλᾶμε γιὰ τὶς γυναῖκες ποὺ περιφρονοῦν τὸ δικό τους γυναικεῖο ἔνδυμα. Ἔχω δεῖ στὰ πανεπιστήμια πολλὲς καθηγήτριες ποὺ φορᾶνε ἀνδρικὰ ροῦχα. Αὐτὲς εἶναι βδέλυγμα ἐνώπιόν του Θεοῦ, αὐτὲς παραβαίνουν τὴν ἐντολὴ ποὺ τὶς δόθηκε ἀπὸ τὸν Θεό.
Αὐτὸς λοιπὸν εἶναι ὁ λόγος γιὰ τὸν ὁποῖο ὁ Κύριος δὲν κάλεσε τὶς μυροφόρες γυναῖκες νὰἀναλάβουν τὸἔργο ποὺ προοριζόταν γιὰ τοὺς ἄνδρες. Καὶ γι' αὐτὸ ζητᾶὁ Κύριος ἀπὸ τὶς γυναῖκες νὰἐκτιμοῦν καὶ νὰ σέβονται τὸ δικό τους γυναικεῖο φύλο, τὶς ἰδιότητες τῆς ψυχολογικῆς τους σύνθεσης ποὺ τὶς χάρισε ὁ Θεός. Ἂν ἔχετε ἀπὸ τὸν Θεὸ αὐτὲς τὶς ἰδιότητες, νὰ τὶς φυλάγετε μὲ μεγάλο σεβασμὸ καὶ εὐχαριστία πρὸς τὸν Κύριο. Ἀμήν.