Περί τῆς Ἀναλήψεως τοῦ Χριστοῦ

                                                                                                                                                           Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ

analipsiΒλέπετε αὐτὴ τήν κοινή γιά μᾶς ἑορτή καὶ εὐφροσύνη, τὴν ὁποία ὁ Κύριος μας Ἰησοῦς Χριστὸς ἐχάρισε μὲ τὴν ἀναστάσῃ καὶ ἀναλήψή Του στούς πιστούς; Ἐπήγασε ἀπὸ θλίψη.
Βλέπετε αὐτὴ τή ζωή, μᾶλλον δὲ τὴν ἀθανασία; Ἐπιφάνηκε σὲ μᾶς ἀπὸ θάνατο.
Βλέπετε τὸ οὐράνιο ὕψος, στό ὁποῖο ἀνέβηκε κατὰ τὴν ἀνύψωσή Του ὁ Κύριος καὶ τὴν ὑπερδεδοξασμένη δόξα ποῦ δοξάσθηκε κατὰ σάρκα; Τὸ πέτυχε μὲ τήν ταπείνωση καὶ τὴν ἀδοξία. Ὅπως λέγει ὁ ἀπόστολος γι' Αὐτόν, «ἐταπείνωσε τὸν ἑαυτὸ Του γενόμενος ὑπήκοος μέχρι θανάτου, καὶ μάλιστα σταυρικοῦ θανάτου, γι' αὐτὸ κι' ὁ Θεὸς τὸν ὑπερύψωσε καὶ τοῦ χάρισε ὄνομα ἀνώτερο ἀπὸ κάθε ὄνομα, ὥστε στό ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ νά καμφθεῖ κάθε γόνατο ἐπουρανίων καὶ ἐπιγείων καὶ καταχθονίων καὶ να διακηρύξει κάθε γλῶσσα ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς εἶναι ὁ Κύριος σὲ δόξα Θεοῦ Πατρός».(Φιλιπ. 2: 8-11).
Ἐὰν λοιπὸν ὁ Θεὸς ὑπερύψωσε τὸ Χριστὸ Του γιά τὸ λόγο ὅτι ταπεινώθηκε, ὅτι ἀτιμάσθηκε, ὅτι πειράσθηκε, ὅτι ὑπέμεινε ἐπονείδιστο σταυρὸ καὶ θάνατο γιά χάρη μας, πὼς θὰ σώσει καὶ θὰ δοξάσει καὶ θὰ ἀνυψώσει ἐμᾶς, ἂν δέν ἐπιλέξωμε τήν ταπείνωση, ἂν δέν δείξουμε τήν πρὸς τοὺς ὁμοφύλους ἀγάπη, ἂν δέν ἀνακτήσωμε τίς ψυχὲς μας διὰ τῆς ὑπομονῆς τῶν πειρασμῶν, ἂν δέν ἀκολουθοῦμε διὰ τῆς στενῆς πύλης καὶ ὁδοῦ, ποῦ ὁδηγεῖ στήν αἰώνια ζωή, τὸν σωτηρίως καθοδηγήσαντα σ' αὐτήν; «διότι, καὶ ὁ Χριστὸς ἔπαθε γιά μᾶς, ἀφήνοντάς μας ὑπογραμμὸ (παράδειγμα), γιά νά παρακολουθήσουμε τὰ ἴχνη Του». (Α' Πέτρ. 2:21).
Ἡ ἐνυπόστατος Σοφία τοῦ ὑψίστου Πατρός, ὁ προαιώνιος Λόγος, ποὺ ἀπὸ φιλανθρωπία ἐνώθηκε μ' ἐμᾶς καὶ μᾶς συναναστράφηκε, ἀνέδειξε τώρα ἐμπράκτως μιά ἑορτή πολὺ ἀνώτερη καὶ ἀπὸ αὐτὴ τὴν ὑπεροχή. Γιατὶ τώρα γιορτάζουμε τήν διαβασή, της σ' αὐτὸν εὑρισκομένης τῆς φύσεως μας, ὄχι ἀπὸ τὰ ὑπόγεια πρὸς τὴν ἐπιφάνεια τῆς γῆς, ἀλλὰ ἀπὸ τή γή πρὸς τὸν οὐρανὸ τοῦ οὐρανοῦ καὶ πρὸς τὸν πέρα ἀπὸ αὐτὸν θρόνο τοῦ δεσπότῃ τῶν πάντων.

Σήμερα ὁ Κύριος ὄχι μόνο στάθηκε, ὅπως μετὰ τὴν ἀναστάσῃ, στο μέσο τῶν μαθητῶν Του, ἀλλὰ καὶ ἀποχωρίσθηκε ἀπὸ αὐτοὺς καί, ἐνῶ τὸν ἔβλεπαν, ἀναλήφθηκε στόν οὐρανὸ καὶ εἰσῆλθε στ' ἀληθινὰ ἅγια τῶν ἁγίων «καὶ ἐκάθησε στά δεξιὰ τοῦ Πατρὸς πάνω ἀπὸ κάθε ἀρχὴ καὶ ἐξουσία καὶ ἀπὸ κάθε ὄνομα καὶ ἀξίωμα, ποὺ γνωρίζεται καὶ ὀνομάζεται εἴτε στόν παρόντα εἴτε στόν μέλλοντα αἰῶνα».(Ἐφ. 1:20)
Γιατὶ λοιπὸν στάθηκε στό μέσο τους κι' ἔπειτα τοὺς συνόδευσε; «Τοὺς ἐξήγαγε, λέγει, ἔξω ἕως τή Βηθανία», ἀλλὰ «καὶ ἀφοῦ σήκωσε τὰ χέρια Του, τοὺς εὐλόγησε». (Λουκᾶ 24:50). Τὸ ἔκαμε για να ἐπιδείξει τὸν ἑαυτὸ τοῦ ὁλόκληρο σῶο καὶ ἀβλαβῆ, γιά νά παρουσιάσει τὰ πόδια ὑγιῆ καὶ βαδίζοντα σταθερά, αὐτά πού ὑπέστησαν τὰ τρυπήματα τῶν καρφιῶν, τὰ ὁμοίως ἐπὶ τοῦ σταυροῦ καρφωμένα χέρια, τὴν ἴδια τή λογχισμένη πλευρά, ἂν ἔφεραν πάνω τους, τοὺς τύπους τῶν πληγῶν, πρὸς διαπίστωση τοῦ σωτηριώδους πάθους.
Ἐγὼ δὲ νομίζω ὅτι διὰ τοῦ «στάθηκε στό μέσο τῶν μαθητῶν» δεικνύεται καὶ τὸ ὅτι αὐτοὶ στηρίχθηκαν στήν πίστη πρὸς αὐτόν, μὲ αὐτὴ τήν φανέρωση καὶ εὐλογία Του. Γιατὶ δεν στάθηκε μόνο στό μέσο ὅλων αὐτῶν, ἀλλὰ καὶ στό μέσο τῆς καρδίας τοῦ καθενός, γιατὶ ἀπὸ ἐκείνη τὴν ὥρα οἱ ἀπόστολοι τοῦ Κυρίου ἔγιναν σταθεροὶ καὶ ἀμετακίνητοι.
Στάθηκε λοιπὸν στό μέσο τους καὶ τοὺς λέγει, «εἰρήνη σὲ σᾶς», τούτη τή γλυκιά καὶ σημαντικὴ καὶ συνηθισμένη του προσφωνήσῃ. Τὴν διπλῆ εἰρήνη, πρὸς τὸ Θεό πού εἶναι γέννημα τῆς εὐσεβείας καὶ αὐτή πού ἔχουμε οἱ ἄνθρωποι μεταξὺ μας. Καὶ καθὼς τοὺς εἶδε φοβισμένους καὶ ταραγμένους ἀπὸ τὴν ἀνελπίστη καὶ παράδοξη θέα, γιατὶ νομίσαν ὅτι βλέπουν πνεῦμα - φάντασμα, αὐτὸς τοὺς ἀνέφερε πάλι τοὺς διαλογισμοὺς τῆς καρδίας των, καὶ ἀφοῦ ἔδειξε ὅτι εἶναι αὐτὸς ὁ ἴδιος, πρότεινε τῇ διαβεβαίωση διὰ τῆς ἐξετάσεως καὶ ψηλαφήσεως. Ζήτησε φαγώσιμο, ὄχι γιατὶ εἶχε ἀνάγκη τροφῆς, ἀλλὰ για ἐπιβεβαίωση τῆς ἀναστάσεώς Του.
Ἔφαγε δὲ μέρος ψητοῦ ψαριοῦ καὶ μέλι ἀπὸ κηρύθρα, ποὺ εἶναι καὶ αὐτὰ σύμβολα τοῦ μυστηρίου Του. Δηλαδὴ ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ ἔνωσε στόν ἑαυτὸ Του καθ' ὑποστάσῃ τή φύσῃ μας, ποὺ σὰν ἰχθὺς κολυμποῦσε στήν ὑγρότητα τοῦ ἡδονικοῦ καὶ ἐμπαθοῦς βίου, καὶ τὴν καθάρισε μὲ τὸ ἀπρόσιτο πῦρ τῆς Θεότητός Του. Μὲ κηρύθρα δὲ μελισσιοῦ μοιάζει ἡ φύσῃ μας γιατὶ κατέχει τὸ λογικὸ θησαυρὸ τοποθετημένο στό σῶμα σὰν μέλι στήν κηρύθρα. Τρώγει ἀπὸ αὐτὰ εὐχαρίστως γιατὶ καθιστᾶ φαγητὸ Του τή σωτηρίᾳ τοῦ καθενὸς ἀπὸ τοὺς μετέχοντας τῆς φύσεως. Δέν τρώει ὁλόκληρο, ἀλλὰ μέρος «ἀπὸ κηρύθρα μέλι» ἐπειδὴ δέν πίστευσαν ὅλοι καὶ δέν τὸ παίρνει μόνος Του, ἀλλὰ προσφέρεται ἀπὸ τοὺς μαθητές, γιατὶ τοῦ φέρνουν μόνο τοὺς πιστεύοντες σ' αὐτόν, χωρίζοντάς τους ἀπὸ τοὺς ἀπίστους.
Κατόπιν τοὺς ὑπενθύμισε τοὺς λόγους Του πρὶν τὸ πάθος, ποὺ ὅλοι πραγματοποιήθηκαν. Τοὺς ὑποσχέθηκε νά τοὺς στείλει τὸ ἅγιο Πνεῦμα, τοὺς εἶπε νά καθίσουν στήν Ἱερουσαλὴμ μέχρι νά λάβουν δύναμη ἀπὸ ψηλά. Μετὰ τή συζήτηση ὁ Κύριος τοὺς ἔβγαλε ἀπὸ τὸ σπίτι καὶ τοὺς ὁδήγησε ἕως τήν Βηθανία καὶ ἀφοῦ τοὺς εὐλόγησε, ὅπως ἀναφέραμε, ἀποχωρίσθηκε ἀπὸ αὐτοὺς καὶ ἀνυψώθηκε πρὸς τὸν οὐρανό, χρησιμοποιώντας νεφέλη σὰν ὄχημα καὶ ἀνῆλθε ἐνδόξως στούς οὐρανούς, στά δεξιὰ τῆς μεγαλοσύνης τοῦ Πατρός, καθιστώντας ὁμόθρονο τὸ φύραμά μας.
Καθὼς οἱ Ἀπόστολοι δέν σταματούσαν νά κοιτάζουν τὸν οὐρανό, μὲ τήν φροντίδα τῶν Ἀγγέλων πληροφορούνται ὅτι ἔτσι θὰ ἔλθει πάλι ἀπὸ τὸν οὐρανὸ καὶ «θὰ τὸν ἰδοῦν ὄλες οἱ φυλὲς τῆς γῆς, να ἔρχεται πάνω στίς νεφέλες τοῦ οὐρανοῦ». (Ματθ. 24: 30). Τότε οἱ μαθητὲς ἀφοῦ προσκύνησαν ἀπὸ τὸ Ὅρος τῶν Ἐλαιῶν, ἀπὸ ὅπου ἀναλήφθηκε ὁ Κύριος, ἐπέστρεψαν στήν Ἱερουσαλὴμ χαρούμενοι, αἰνώντας καὶ εὐλογώντας τὸ Θεὸ καὶ ἀναμένοντες τὴν ἐπιδημία τοῦ θείου Πνεύματος.
Ὅπως λοιπὸν ἐκεῖνος ἔζησε καὶ ἀπεβίωσε, ἀναστήθηκε καὶ ἀναλήφθηκε, ἔτσι κι' ἐμεῖς ζοῦμε καὶ πεθαίνουμε καὶ θὰ ἀναστηθοῦμε ὅλοι. Τὴν ἀναλήψη ὅμως δέν θὰ πετύχουμε ὅλοι, ἀλλὰ μόνο ἐκεῖνοι γιά τοὺς ὁποίους ζωὴ εἶναι ὁ Χριστὸς καὶ ὁ θάνατος εἶναι κέρδος, ὅσοι πρὸ τοῦ θανάτου σταύρωσαν τὴν ἁμαρτία διὰ τῆς μετανοίας, μόνο αὐτοὶ θὰ ἀναληφθοῦν μετὰ τὴν κοινὴ ἀναστάσῃ σὲ νεφέλες πρὸς συνάντηση τοῦ Κυρίου στόν ἀέρα. (Ἀ' Θεσ. 4:17).
Ἂς ἔρθουμε στό ὑπερῶο μας, στό νοῦ μας προσευχόμενοι, ἂς καθαρίσουμε τοὺς ἑαυτοὺς μας γιά νά πετύχουμε τὴν ἐπιδημία τοῦ Παρακλήτου καὶ νά προσκυνήσουμε τόν Πατέρα καὶ Υἱὸ καὶ ἅγιο Πνεῦμα, τώρα καὶ πάντοτε καί στούς ἀπεράντους αἰῶνες τῶν αἰώνων . Ἀμήν


Εκτύπωση   Email