Ποιμαντορικὴ Ἐγκύκλιος Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Κηφισίας, Ἀμαρουσίου καὶ Ὠρωποῦ κ. Κυρίλλου, ἐπὶ τῇ ἑορτῇ τῶν Χριστουγέννων 2014

Ἀγαπητοί μου Χριστιανοί,

kΚάποτε ὁ κόσμος γιόρταζε διαφορετικὰ τὰ Χριστούγεννα. Τότε ποὺ ἡ ὀργάνωση καὶ οἱ δομὲς τῆς παραδοσιακῆς κοινωνίας ἦταν διαφορετικές. Τότε ποὺ ἡ ζωὴ εἶχε ἄλλο σκοπὸ καὶ ὁ ἀγῶνας της διαφορετικὸ νόημα. Τότε ποὺ οἱ χριστιανοὶ στὸ σύνολό τους ἑτοιμάζονταν, προσεύχονταν, νήστευαν, ἐξομολογοῦνταν, γι’ αὐτὸ καὶ πραγματικὰ λαχταροῦσαν καὶ πρόσμεναν.  Ὅμως, ἡ ἐποχή μας ἔκανε στάχτη τὴν γιορτή. Δῶρα, ψώνια καὶ ταξίδια σὰν ἀπόδραση φυλακισμένων σὲ ἄλλους λαούς, πολιτισμοὺς καὶ τόπους μακρινούς. Ὁ σύγχρονος ἀποχριστιανοποιημένος κόσμος μας, γιὰ νὰ μὴν ἐνοχλεῖ τοὺς ἀλλόθρησκους στὸ ὄνομα τῆς θρησκευτικῆς οὐδετερότητας ἀφαιρεῖ σιγὰ-σιγὰ ἀπὸ τὸν ἑορταστικό του διάκοσμο κάθε τί ποὺ θυμίζει τὴν Γέννηση τοῦ Χριστοῦ.  Φῶτα μόνο, χωρὶς τὸ ἀστέρι τῶν μάγων, χωρὶς φάτνη, ἀγγέλους καὶ βοσκούς. Καθιερώνει συνεχῶς παγκόσμιες ἡμέρες ἀκόμη καὶ γιὰ τὰ πιὸ ἀσήμαντα καὶ γελοῖα πράγματα, ἐνῶ ἀδίστακτα σβήνει καὶ τὸ ἐλάχιστο χριστουγεννιάτικο χρῶμα ποὺ ἔχει ἀπομείνει.

       Καὶ ἐμεῖς, ἀνατριχιάζουμε μὲ τρόμο, καθὼς νομίζουμε ὅτι ἀκοῦμε ἀπὸ τὰ βάθη τῶν αἰώνων τὸν ἀντίλαλο τῆς κραυγῆς τῶν ἀφρόνων, ὅπως ἀποτυπώνεται στὴν Ἁγία Γραφὴ: «δεῦτε καὶ καταπαύσωμεν πάσας τὰς ἑορτάς τοῦ Θεοῦ ἀπὸ τῆς γῆς» (Ψαλ. 73,8). Αὐτὴ ἡ μανία τῶν ἀχαλίνωτων στοιχείων τοῦ κόσμου, ἔστω κι ἂν μᾶς θλίβει, ἔστω καὶ ἂν μᾶς πληγώνει δὲν πρέπει νὰ μᾶς ἀποθαρρύνει καὶ νὰ μᾶς ἀπογοητεύει, γιατί ἐμεῖς ξέρουμε ὅτι πρέπει νὰ πορευθοῦμε στὴν ζωὴ «ἐν παντί θλιβόμενοι ἀλλ’ οὐ στενοχωρούμενοι…. καταβαλλόμενοι ἀλλ’ οὐκ ἀπολλύμενοι» (Κορ. Β΄ 4΄,8) γι’ αὐτὸ καὶ τελικὰ «ὡς λυπούμενοι ἀεὶ δὲ χαίροντες» (Κορ. Β΄ 6,10). Αὐτὴ ἡ δραματικὴ συγκυρία τῆς ζωῆς μας, ὅσο καὶ ἂν φαντάζει ἀρνητικὴ εἶναι εὐκαιρία. Γιατί δὲν πρέπει νὰ ξεχνᾶμε ποτὲ ὅτι κάθε συγκυρία τῆς ἱστορίας καὶ τῆς ζωῆς ὅλων τῶν ἀνθρώπων ὅλων τῶν ἐποχῶν εἶναι πάντα εὐκαιρία ποὺ ὁ Θεὸς φέρνει μπροστά μας, γιὰ νὰ μιλᾶ στὶς ψυχὲς ὅλων σὲ πεῖσμα τῶν ἀντίθεων δυνάμεων τοῦ κόσμου.

Γι’ αὐτὸ, λοιπὸν, καὶ αὐτὰ τὰ Χριστούγεννα εἶναι μιὰ πρόκληση, εἶναι μιὰ εὐκαιρία νὰ εἰσχωρήσουμε ἀπὸ τὴν ἐπιφάνεια τῆς ὅποιας καθημερινότητάς μας στὸ βάθος τῆς ὕπαρξης, τῆς ζωῆς καὶ τῆς σωτηρίας. Ἐκεῖ ἀκριβῶς ἀκοῦμε τὴν Ἐκκλησία νὰ μᾶς λέει ὅτι ὁ πρῶτος Ἀδὰμ εἰσῆλθε στὸν κόσμο τέλειος ἄνθρωπος, ἐνῶ ὁ δεύτερος Ἀδάμ, ὁ Χριστὸς, προτίμησε νὰ ἔλθει σὰν μικρὸ παιδὶ, γιὰ νὰ μάθουμε νὰ εἴμαστε, ὅπως τὰ νήπια στὴν ἐξάρτησή μας ἀπὸ τὴν χάρη τοῦ Θεοῦ μὲ ἁπλότητα καὶ ὑπακοή. Γιατί, ἂν δὲν γίνουμε σὰν τὰ παιδιὰ, δὲν θὰ μπορέσουμε νὰ πιστεύσουμε καὶ νὰ ἀποδεχθοῦμε ὅτι Θεὸς κατέρχεται στὴν γῆ. Ἂν δὲν ἐγκαταλειφθοῦμε καὶ δὲν ἀφεθοῦμε στὸ μυστήριό Του σὰν τὰ παιδιὰ, ἀπελευθερωμένοι ἀπὸ τὴν λογική μας, δὲν θὰ μπορέσουμε νὰ θαυμάσουμε καὶ νὰ χαροῦμε.

Μὲ τὴν βεβαιότητα ὅτι «ἐγεννήθη ἡμῖν παιδίον νέον ὁ πρὸ αἰώνων Θεὸς» ἂς ξαναδοῦμε τὸν ἄνθρωπο τὸν κόσμο καὶ τὴν ζωὴ μὲ ἀνανεωμένη τὴν χαμένη παιδική μας ἐμπιστοσύνη, ἀνεξικακία, ἀγάπη καὶ αἰσιοδοξία.-

Χρόνια πολλὰ καὶ εὐλογημένα

Μὲ πατρικὲς εὐχὲς ἐν Χριστῷ Νηπιάσαντι

Ὁ Μητροπολίτης

 

 

† Ὁ Κηφισίας, Ἀμαρουσίου καὶ Ὠρωποῦ Κύριλλος

 

 

Εκτύπωση