ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ὐπ ἀριθμ. 16

Θέ­μα: «Ἔ­ρα­νος Ἀ­γά­πης 2011»

Ἀ­γα­πη­τοὶ μου φι­λάν­θρω­ποι καὶ ἐ­λε­ή­μο­νες χρι­στι­α­νοὶ θὰ σᾶς ἀ­να­φέ­ρω ἕ­να πραγ­μα­τι­κὸ γε­γο­νὸς ποὺ μὲ προ­βλη­μά­τι­σε ὡς κλη­ρι­κὸ καὶ μὲ δί­δα­ξε.

Πρὶν ἀ­πὸ ἀρ­κε­τὰ χρό­νι­α ἕ­νας συ­νάν­θρω­πὸς μας σὲ ἀ­τύ­χη­μα τραυ­μα­τί­στη­κε σο­βα­ρά. Ἐ­πει­γόν­τως μι­σο­πε­θα­μέ­νος με­τα­φέρ­θη­κε σὲ Νο­σο­κο­μεῖ­ο τῶν Ἀ­θη­νῶν. Ὅ­ταν τὸν τα­κτο­ποί­η­σαν στὸ κρε­βά­τι οἱ τραυ­μα­τι­ο­φο­ρεῖς καὶ ἀ­πο­μα­κρύν­θη­καν, τὸν πλη­σί­α­σε μί­α εὐ­σε­βὴς νο­σο­κό­μα, ἡ ὁ­ποί­α βλέ­πον­τας τὴν κρί­σι­μη κα­τά­στα­σή του μὲ στορ­γι­κὴ φω­νὴ τὸν ρώ­τη­σε: «Θέ­λεις νὰ φέ­ρω τὸν Ἱ­ε­ρέ­α νὰ ἐ­ξο­μο­λο­γη­θεῖς;» Ἐ­κεῖ­νος τῆς ἀ­παν­τᾶ μὲ μι­σο­σβη­σμέ­νη φω­νή: «Ἀ­δελ­φή, πο­νά­ω πο­λύ». Τρέ­χει ἐ­κεί­νη, συ­νερ­γά­ζε­ται μὲ τοὺς γι­α­τροὺς καὶ τοῦ κα­τα­πρα­ΰ­νει τὸν πό­νο μὲ παυ­σί­πο­να φάρ­μα­κα. Τὸν ξα­να­ρω­τᾶ: «Τώ­ρα νὰ φέ­ρω τὸν Ἐ­ξο­μο­λό­γο;» Ἐ­κεῖ­νος τῆς ἀ­παν­τᾶ: «Ἀ­δελ­φή κρυ­ώ­νω». Τρέ­χει μὲ προ­θυ­μί­α ἐ­κεί­νη καὶ τοῦ φέρ­νει τὰ πι­ὸ ζε­στὰ κλι­νο­σκε­πά­σμα­τα καὶ τὸν σκε­πά­ζει, κοι­τά­ζον­τὰς τον μὲ κα­λω­σύ­νη στὰ μά­τι­α σὰν τὴν μά­να του. Καὶ τὸν ξα­να­ρω­τᾶ: «Τώ­ρα τὶ λές, νὰ φω­νά­ξω τὸν Ἱ­ε­ρέ­α νὰ σὲ ἀ­να­κου­φί­σει καὶ ψυ­χι­κά;» Κι ἐ­κεῖ­νος τῆς λέ­γει: «Ἀ­δελ­φή πει­νά­ω». Τρέ­χει ἐ­κεί­νη στὴν κου­ζί­να τοῦ Νο­σο­κο­μεί­ου καὶ τοῦ φέρ­νει ὅ­,τι κα­λύ­τε­ρο βρῆ­κε καὶ τοῦ θε­ρα­πεύ­ει καὶ αὐ­τὴ τὴν ἀ­νάγ­κη. Κι ἐ­νῶ ἦ­ταν ἕ­τοι­μη νὰ τοῦ κά­νει τὸ ἴ­δι­ο ἐ­ρώ­τη­μα τὴν πρό­λα­βε ἐ­κεῖ­νος: «Τώ­ρα μί­λη­σέ μου γι­ὰ τὸν Χρι­στό. Φώ­να­ξε τὸν Ἱ­ε­ρέ­α, γι­ὰ νὰ ἐ­ξο­μο­λο­γη­θῶ».Νο­μί­ζω ὅ­τι τὸ πε­ρι­στα­τι­κὸ εἶ­ναι εὔ­γλωτ­το καὶ δὲν χρει­ά­ζε­ται σχο­λι­α­σμό, ἀ­φοῦ ἀ­βί­α­στα μᾶς προ­σφέ­ρει μή­νυ­μα ὀρ­θό­δο­ξο, δι­α­χρο­νι­κό, πολ­λα­πλῶς ὠ­φέ­λι­μο γι­ὰ ἐ­μᾶς καὶ τὴν κοι­νω­νί­α.

Τὸν ἄν­θρω­πο ὀ­φεί­λου­με νὰ τὸν δοῦ­με ὁ­λό­κλη­ρο, ὡς ψυ­χο­σω­μα­τι­κὴ ὀν­τό­τη­τα καὶ σὰν σῶ­μα καὶ σὰν ψυ­χή, ὅ­πως εἶ­ναι στὴν πραγ­μα­τι­κό­τη­τα.

Ἄν τὸν δοῦμε μό­νο σὰν πνεῦ­μα, πα­ρα­βλέ­πον­τας τὶς ὑ­λι­κὲς του ἀ­νάγ­κες, θὰ εἴ­μα­στε αἱ­ρε­τι­κοὶ μο­νο­φυ­σί­τες, ἐ­κτὸς πραγ­μα­τι­κό­τη­τος.

Γι’ αὐ­τὸ ὀ­φεί­λου­με νὰ τὸν βλέ­που­με καὶ σὰν ψυ­χὴ καὶ νὰ θε­ρα­πεύ­ου­με τὰ αἰ­τή­μα­τά της καὶ σὰν σῶ­μα, χω­ρὶς νὰ πε­ρι­φρονοῦ­με τὶς ἀ­νάγ­κες του.

Ἡ φι­λαν­θρω­πί­α, σύμ­φω­να μὲ τὴν δι­δα­σκα­λί­α τῶν Θε­ο­φω­τί­στων ἁ­γί­ων Πα­τέ­ρων τῆς Ὀρ­θο­δό­ξου Ἐκ­κλη­σί­ας μας, ἔ­χει με­γά­λη ἀ­ξί­α, γι­α­τὶ ἀ­κρι­βῶς στέ­κε­ται κον­τὰ στὸν ὅ­λο ἄν­θρω­πο, θε­ρα­πεύ­ον­τας τὶς ὑ­λι­κὲς του ἀ­νάγ­κες ἀλ­λὰ ταυ­τό­χρο­να τοῦ προ­σφέ­ρει καὶ αὐ­τὸ ποὺ ζη­τᾶ ἡ ψυ­χὴ του τὴν μυ­στη­ρι­α­κὴ ζω­ή, τὴν στορ­γή, τὴν ἀ­γά­πη, τὴν κα­τα­νό­η­ση, τὴν συμ­πα­ρά­στα­ση στὶς δύ­σκο­λες στιγ­μὲς τῆς ζω­ῆς του.

Ἡ φι­λαν­θρω­πί­α, σύμ­φω­να μὲ τὴν δι­δα­σκα­λί­α τοῦ Με­γά­λου Βα­σι­λεί­ου, ποὺ τὴν ἐ­ξά­σκη­σε ὑ­πο­δειγ­μα­τι­κά, δὲν ἀ­πο­τε­λεῖ ἁ­πλῶς μι­ὰ συ­νέ­χει­α ἀ­να­λό­γων ἑλ­λη­νι­στι­κῶν ἀν­τι­λή­ψε­ων, δη­λα­δὴ ἁ­πλὰ καὶ μό­νον κά­λυ­ψη κοι­νω­νι­κῶν ἀ­ναγ­κῶν καὶ θε­ρα­πεί­α πλη­γῶν, ποὺ ἄν ἔ­με­ναν ἀ­θε­ρά­πευ­τες, θὰ προ­κα­λοῦ­σαν με­γα­λύ­τε­ρα δει­νὰ καὶ ἀ­να­στά­τω­ση στὸ κοι­νω­νι­κὸ σύ­νο­λο.

Ἡ φι­λαν­θρω­πί­α, κα­τὰ τὴν ὀρ­θό­δο­ξη θε­ώ­ρη­ση καὶ τά­ξη τῶν πραγ­μά­των ποὺ ἔ­θε­σε ὁ Θε­ὸς στὴν αὐ­γὴ τῆς δη­μι­ουρ­γί­ας, εἶ­ναι κά­τι βα­θύ­τε­ρο καὶ οὐ­σι­ω­δέ­στε­ρο. Ἐκ­φρά­ζε­ται ἄ­νε­τα καὶ ἀ­νεκ­βί­α­στα σὰν αὐ­θυ­πέρ­βα­ση, ἀ­πο­τα­γὴ τοῦ ἐ­γὼ καὶ σὰν ἐ­λεύ­θε­ρη ἐ­κλο­γὴ ὑ­πο­τα­γῆς - ἀ­να­φο­ρᾶς δηλ. στὸ θεῖ­ο θέ­λη­μα: «Γί­νε­σθε οὖν οἰ­κτίρ­μο­νες κα­θὼς καὶ ὁ πα­τὴρ μου οἰ­κτίρ­μων ἐ­στί».

Μέ­σα στὴν τρο­με­ρὰ δύ­σκο­λη οἰ­κο­νο­μι­κὴ συγ­κυ­ρί­α, τὴν ὁ­ποί­α δι­έρ­χε­ται ἡ πα­τρί­δα μας καὶ τὴν βιώνουμε ὅλοι μας, γι­ὰ μι­ὰ ἄλ­λη χρο­νι­ὰ κι ἐ­φέ­τος ἀ­πὸ τὴν 14^η ἕ­ως τὴν 18^η Δε­κεμ­βρί­ου ἐ.ἔ. στὴν Μη­τρό­πο­λή μας, ὅ­πως καὶ σὲ ἄλ­λες Μη­τρο­πό­λεις τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας τῆς Ἑλ­λά­δος, θὰ δι­ε­ξα­χθεῖ ὁ Ἔ­ρα­νος Ἀ­γά­πης, γι­ὰ τὴν ἐ­νί­σχυ­ση τῶν Ἐ­νο­ρι­α­κῶν Τα­μεί­ων Δρά­σε­ως καὶ τοῦ γε­νι­κο­τέ­ρου φι­λαν­θρω­πι­κοῦ ἔρ­γου τῆς Μη­τρο­πό­λε­ως.

Στὰ Ἐνοριακὰ Φιλόπτωχα τῆς Μητροπόλεώς μας στὶς Τράπεζες Ἀγάπης σιτίζονται ἐνδεεῖς ἀδελφοὶ μας, χορηγοῦνται οἰκονομικὰ βοηθήματα, τρόφιμα καὶ φάρμακα.

Πρόσφατα λόγῳ τῆς δημιουργηθείσης οἰκομικῆς καταστάσεως καὶ γιὰ τὴν καλύτερη ἐξυπηρέτηση τῶν ὑλικῶν ἀναγκῶν συνανθρώπων μας ποὺ ἀντιμετωπίζουν ἄμεσο πρόβλημα ἐπιβίωσης, συστήθηκε ἀπὸ τὸ Κεντρικὸ Φιλόπτωχο Ταμεῖο τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως «Ἐκκλησιαστικὸ Παντοπωλεῖο» ἀπ’ ὅπου διανέμονται εἴδη διατροφῆς πρώτης ἀνάγκης.

Στὴν προ­σπά­θει­α αὐ­τὴ τῆς ἀ­να­κού­φι­σης τῶν συ­ναν­θρώ­πων μας ποὺ ἔ­χουν πλη­γεῖ πε­ρισ­σό­τε­ρο ἀ­πὸ τὴν οἰ­κο­νο­μι­κὴ κρί­ση σᾶς κα­λῶ καὶ σᾶς πα­ρα­κα­λῶ νὰ συμ­με­τά­σχε­τε ὅ­σοι μπο­ρεῖ­τε μὲ φι­λάν­θρω­πη διάθε­ση. Γνω­ρί­ζω ὅ­τι ἐ­φέ­τος ἡ προ­σφο­ρὰ ὅ­λων στὸν Ἔ­ρα­νο Ἀ­γά­πης θὰ εἶ­ναι ἀ­πὸ τὸ ὑ­στέ­ρη­μά τους. Αὐ­τὸ ὅ­μως ἔ­χει δι­πλὴ ἀ­ξί­α καὶ εὐ­λο­γεῖ­ται πε­ρισ­σό­τε­ρο ἀ­πὸ τὸν Θε­ό. Σᾶς ὑ­πεν­θυ­μί­ζω τὴν ἐ­λε­η­μο­σύ­νη μὲ τὸ δί­λε­πτο τῆς χή­ρας γυ­ναί­κας ποὺ μα­κά­ρι­σε στὸ Εὐ­αγ­γέ­λι­ο ὁ Ἐ­λε­ή­μων καὶ φι­λεύ­σπλα­χνος Κύ­ρι­ός μας.

Μὲ τὴν βε­βαι­ό­τη­τα ὅ­τι ὁ κα­θέ­νας θὰ ἀν­τα­πο­κρι­θεῖ στὴν πα­ρά­κλη­ση αὐτὴ τῆς Ἐκκλησίας ἀνάλογα μὲ τὰ αἰσθήματα τῆς καρ­δι­ᾶς του, σᾶς εὐ­χα­ρι­στῶ ὅ­λους καὶ σᾶς εὐ­λο­γῶ καὶ προ­σεύ­χο­μαι στὸν Πα­νά­γα­θο Θε­ό «ἵ­να πᾶ­σαν αὐ­τάρ­κει­αν ἔ­χον­τες, πε­ρισ­σεύ­η­τε εἰς πᾶν ἔρ­γον ἀ­γα­θόν».

Μὲ πα­τρι­κὲς εὐ­χὲς

Ὁ Μη­τρο­πο­λί­της Σας.

† Ὁ Κη­φι­σί­ας, Ἀ­μα­ρου­σί­ου καὶ Ὠ­ρω­ποῦ ΚΥ­ΡΙΛΛΟΣ