Ἀρχάγγελοι Μιχαήλ καί Γαβριήλ

   Στήν Ἁ­γί­α Γρα­φὴ συ­χνά­ ­γι­νε­ται  λό­γος γιὰ τοὺς ἀγ­γέ­λους. Κατά τὸν Πρό­κλο Κων­σταν­τι­νου­πό­λε­ως, τὸ ὄ­νο­μα Μι­χα­ὴλ ἑρ­μη­νεύ­ε­ται ὡς «Δύ­να­μις Θε­οῦ» καὶ Γα­βρι­ὴλ ση­μαί­νει «ἄν­θρω­πος Θε­οῦ». Γιὰ τὸ λό­γο αὐ­τὸ καὶ ὁ Ἀρ­χάγ­γε­λος Γα­βρι­ὴλ ὑ­πη­ρέ­τη­σε μὲ μο­να­δι­κὸ τρό­πο τὴν ἐν­σάρ­κω­ση τοῦ Θε­αν­θρώ­που.

   Οἱ ἄγ­γε­λοι εἶ­ναι δη­μι­ουρ­γή­μα­τα τοῦ Θε­οῦ. Σὲ σχέ­ση μὲ τοὺς ἀν­θρώ­πους εἶ­ναι ἀ­νώ­τε­ροι στὴ γνώ­ση, ἀ­παλ­λαγ­μέ­νοι ἀ­πὸ τὰ πά­θη, ἄ­ϋ­λοι καὶ ἀ­σώ­μα­τοι, ὄ­χι ὅ­μως ἀ­πο­λύ­τως για­τί παν­το­γνώ­στης, ἀ­πα­θής, ἄ­ϋ­λος, ἀ­σώ­μα­τος, παν­τα­χοῦ πα­ρὼν εἶ­ναι μό­νον ὁ Θε­ός. Εἶ­ναι δεύ­τε­ρα φῶ­τα νο­ε­ρά, τὰ ὁ­ποῖ­α λαμ­βά­νουν τὸ φω­τι­σμό τους ἀ­πὸ τὸ πρῶ­το καὶ ἄ­ναρ­χο φῶς, τὸ Θε­οῦ. Στὸ χρι­στι­α­νι­σμὸ εἶ­ναι πνευ­μα­το­ϋ­λι­κὲς ὑ­πάρ­ξεις λε­πτό­σω­μες καὶ ἐ­πι­τε­λοῦν τὸ ἔρ­γο τῆς δό­ξας καὶ τοῦ ὕ­μνου τοῦ Θε­οῦ. Συ­χνὰ πρὸς ὠ­φε­λεί­α τῶν ἀν­θρώ­πων ἔρ­χον­ται σὲ ἐ­πα­φὴ μὲ αὐ­τούς. Στὴν πα­ρά­δο­ση μᾶς ἔ­χει σχη­μα­τι­στεῖ ἡ εἰ­κό­να τῆς ὕ­παρ­ξης τῶν ἀγ­γέ­λων ὡς νε­α­νί­ες μὲ φτε­ρὰ ἀλ­λὰ καὶ ἱ­ε­ρο­πρέ­πει­α, μὲ τὴ μορ­φὴ ἑ­νὸς ἐ­που­ρα­νί­ου στρα­τεύ­μα­τος.

    Χω­ρί­ζον­ται καὶ κα­τα­τάσ­σον­ται σὲ τάγ­μα­τα μὲ ξε­χω­ρι­στὰ ὀ­νό­μα­τα. Τα ἐν­νέ­α ἀγ­γε­λι­κὰ τάγ­μα­τα εἶ­ναι: Ἄγ­γε­λοι, Ἀρ­χάγ­γε­λοι, Ἀρ­χές, Ἐ­ξου­σί­ες, Δυ­νά­μεις, Θρό­νοι, Κυ­ρι­ό­τη­τες, Χε­ρου­βείμ, Σε­ρα­φείμ. Γνω­στό­τε­ροι ἀ­πὸ αὐ­τοὺς εἶ­ναι οἱ Ἀρ­χι­στρά­τη­γοι Ἀρ­χάγ­γε­λοι, Μι­χα­ὴλ καὶ Γα­βρι­ήλ. Τοὺς Ἀρ­χι­στρά­τη­γους Μι­χα­ὴλ καὶ Γα­βρι­ὴλ τοὺς ἀ­πο­κα­λοῦ­με καὶ Τα­ξι­άρ­χες καὶ τὴν ἑ­ορ­τὴ τοὺς τῶν Τα­ξι­αρ­χῶν. Επικεφαλής τῶν ἀγ­γε­λι­κῶν δυ­νά­με­ων εἶ­ναι οἱ ἀρ­χάγ­γε­λοι Μι­χα­ὴλ καὶ Γα­βρι­ήλ.

     Ὅ­ταν ὁ Ἐ­ω­σφό­ρο­ς ­λόγω τῆς ὑ­πε­ρη­φά­νειάς του ἐ­ξε­γέρ­θη­κε κα­τὰ τοῦ Θε­οῦ, θέ­λη­σε νὰ βά­λει τὸν θρό­νο του στὸν οὐ­ρα­νὸ καὶ νὰ γί­νει ὅ­μοι­ος μὲ τὸ Θε­ό. Τὸν ἀ­κο­λού­θη­σε ἕ­να τάγ­μα Ἀγ­γέ­λων, τὸ ὁ­ποῖ­ο καὶ αὐ­τὸ ἀ­πο­σκίρ­τη­σε ἀ­πὸ τὸ Θε­ὸ ἐ­ξαι­τί­ας τῆς ὑ­πε­ρη­φά­νειας του. Τό­τε ἐ­ξέ­πε­σαν καὶ δι­ώ­χτη­καν ἀ­πὸ τὸν οὐ­ρα­νὸ μα­ζὶ μὲ τὸν ἀρ­χη­γὸ τους τὸν Διά­βο­λο. Καὶ ἔ­γι­ναν ὅ­λοι τους σκο­τει­νοὶ ἀν­τὶ φω­τει­νοί. Δαί­μο­νες ἀν­τὶ Ἄγ­γε­λοι.

Τό­τε ὁ μέ­γας αὐ­τὸς ἀρ­χάγ­γε­λος Μι­χα­ήλ, βλέ­πον­τας τὴν ἐ­λε­ει­νὴ ἔκ­πτω­ση τῶν Ἀγ­γέ­λων , κα­τά­λα­βε τὴν αἰ­τί­α τῆς πτώ­σης τους, καὶ γιὰ αὐ­τὸ μὲ τὴν ὑ­πο­τα­γὴ καὶ τὴν τα­πεί­νω­ση τὴν ὁ­ποί­α ἔ­δει­ξε στὸ Δε­σπό­τη Θε­ό, δι­ε­φύ­λα­ξε τό­σον τὴν δι­κή του δό­ξα καὶ λαμ­πρό­τη­τα, ὅ­σο καὶ τὴν δό­ξα τῶν ἄλ­λων Ἀγ­γε­λι­κῶν ταγ­μά­των. Γιὰ τὴν ὑ­πο­τα­γή του καὶ τὴν τα­πεί­νω­ση αὐ­τή, δι­ο­ρί­στη­κε ἀ­πὸ τὸ Θε­ὸ Παν­το­κρά­το­ρα νὰ εἶ­ναι ὁ πρῶ­τος τῶν Ἀγ­γε­λι­κῶν τά­ξε­ων.

Κα­τὰ τὴν πε­ρί­ο­δο ἐ­κεί­νη ὁ ἀρ­χάγ­γε­λος Μι­χα­ὴλ συγ­κέν­τρω­σε καὶ ἕ­νω­σε τὶς τά­ξεις τῶν Ἀγ­γέ­λων, καὶ φώ­να­ξε σ' αὐ­τοὺς τὸ «Πρό­σχω­μεν». Ἤ­τοι ἂς προ­σέ­ξω­μεν καὶ ἂς ἐν­νο­ή­σω­μεν, τί ἐ­πα­θον οὗ­τοι οἱ ἐκ­πε­σόν­τες δαί­μο­νες δι­ὰ τὴν ὑ­πε­ρη­φα­νί­αν τους, οἵ­τι­νες πρὸ ὀ­λί­γου ἦ­τον μα­ζὶ μὲ ἠ­μᾶς Ἄγ­γε­λοι. Καὶ ἂς στο­χα­σθῶ­μεν τί μὲν εἶ­ναι ὁ Θε­ός, τί δὲ εἶ­ναι ὁ Ἄγ­γε­λος. Ὁ μὲν γὰρ Θε­ός, εἶ­ναι Δε­σπό­της καὶ Δη­μι­ουρ­γὸς ἠ­μῶν τῶν Ἀγ­γέ­λων. Ἠ­μεῖς δὲ οἱ Ἄγ­γε­λοι, εἴ­με­θα δοῦ­λοι καὶ κτί­σμα­τα τοῦ Θε­οῦ». Και ἔ­τσι ὕ­μνη­σε καὶ δό­ξα­σε τὸν Θε­ὸ Παν­το­κρά­το­ρα, ἀ­να­φω­νών­τας ἐ­κεῖ­νον τὸν θεῖ­ο καὶ ἀγ­γε­λι­κὸ ὕ­μνο μὲ ὅ­λους τους Ἀγ­γέ­λους, «Ἅ­γι­ος, Ἅ­γι­ος, Ἅ­γι­ος Κύ­ρι­ος Σα­βα­ώθ, πλή­ρης ὁ οὐ­ρα­νὸς καὶ ἡ γῆ τῆς δό­ξης αὐ­τοῦ».

Αὐ­τὴ λοι­πὸν τὴ σύ­να­ξη τῶν ἀγ­γέ­λων ἑ­ορ­τά­ζου­με στὶς 8 Νο­εμ­βρί­ου.

 Μαζί μὲ τὸν Ἀρ­χάγ­γε­λο Μι­χα­ὴλ ἑ­ορ­τά­ζε­ται καὶ ὁ Ἀρ­χάγ­γε­λο­ς ­Γα­βρι­ηλ. Πολ­λὲς εἶ­ναι οἱ ἐ­πεμ­βά­σεις καὶ οἱ εὐ­ερ­γε­σί­ες τοῦ τό­σο στὴν Πα­λαι­ὰ Δι­α­θή­κη, ὅ­σο καὶ στὴ Και­νὴ Δι­α­θή­κη. Ὁ Ἀρ­χάγ­γε­λος Γα­βρι­ὴλ ἦ­ταν αὐ­τὸς ποὺ πα­ρου­σι­ά­στη­κε στὸν Δα­νι­ὴλ καὶ ἐ­ξή­γη­σε τὸ ὅ­ρα­μα ποὺ εἶ­δε πε­ρὶ τῶν βα­σι­λέ­ων Μή­δων, Περ­σῶν καὶ Ἑλ­λή­νων (Δᾶν. 8,16). Καὶ πά­λιν ὁ Γα­βρι­ὴλ φα­νέ­ρω­σε στὸν Δα­νι­ήλ, ὅ­τι με­τὰ ἀ­πὸ ἑ­βδο­μήν­τα χρό­νι­α θὰ κρα­τή­σει ἡ αἰχ­μα­λω­σί­α τῶν Ἰσ­ρα­η­λι­τῶν, καὶ με­τὰ ἀ­πὸ τε­τρα­κό­σι­α ἐ­νε­νήν­τα ἑ­πτὰ χρό­νι­α θὰ ἔρ­θει ὁ Χρι­στὸς (Δᾶν. 9,21-25). Ὁ Γα­βρι­ὴλ ἦ­ταν αὐ­τὸς ποὺ ἔ­φε­ρε τὴν εἴ­δη­ση στὴν γυ­ναί­κα τοῦ Μα­νω­έ, ὅ­τι θὰ γεν­νή­σει τὸν Σαμ­ψῶν.

Καὶ στὴν Και­νὴ Δι­α­θή­κη ὁ Ἀρ­χάγ­γε­λος Γα­βρι­ὴλ ἦ­ταν αὐ­τὸς ποὺ ἔ­φε­ρε τὴν εἴ­δη­ση στὸν Ἰ­ω­α­κεὶμ καὶ τὴν Ἄν­να, ὅ­τι θὰ γεν­νή­σουν τὴν κυ­ρί­α καὶ Δέ­σποι­να Θε­ο­τό­κο.

Αὐ­τὸς εἶ­ναι ποὺ ἔ­φε­ρε τὴν εἴ­δη­ση στὸν Ζα­χα­ρί­α ὅ­τι θὰ γεν­νή­σει τὸν Ἰ­ω­άν­νη τὸν Πρό­δρο­μο. Ὁ Γα­βρι­ὴλ ἔ­τρε­φε καὶ τὴν Ἀ­ει­πάρ­θε­νο Μα­ρί­α δώ­δε­κα χρό­νι­α μέ­σα στὰ Ἅ­γι­α τῶν Ἁ­γί­ων μὲ οὐ­ρά­νι­α τρο­φή. Ὁ Ἀρ­χάγ­γε­λος Γα­βρι­ὴλ ἔ­φε­ρε τὴν χαρ­μό­συ­νη εἴ­δη­ση στὴν Θε­ο­τό­κο, ὅ­τι θὰ γεν­νή­σει ἀ­πὸ Πνεῦ­μα Ἅ­γι­ο τὸν Υἱ­ὸ καὶ Λό­γο τοῦ Θε­οῦ. Αὐ­τὸς πα­ρου­σι­ά­στη­κε στὸ ὅ­ρα­μα τοῦ Ἰ­ω­σὴφ καὶ τοῦ εἶ­πε νὰ μὴ φο­βη­θεῖ, ἀλ­λὰ νὰ πα­ρα­λά­βει τὴ Μα­ρι­ὰμ ὡς γυ­ναί­κα του, ἐ­πει­δὴ τὸ παι­δὶ ποὺ θὰ γεν­νή­σει προ­έρ­χε­ται ἀ­πὸ Πνεῦ­μα Ἅ­γι­ο. Αὐ­τὸς πα­ρου­σι­ά­στη­κε καὶ στοὺς ποι­μέ­νες καὶ τοὺς ἔ­φε­ρε τὴν εἴ­δη­ση ὅ­τι γεν­νή­θη­κε ὁ Σω­τή­ρας τοῦ κό­σμου Χρι­στός. Καὶ αὐ­τὸς σὲ ὅ­ρα­μα εἶ­πε στὸν Ἰ­ω­σὴφ νὰ πά­ρει τὸ Θεῖ­ο Βρέ­φος καὶ τὴν Μη­τέ­ρα του καὶ νὰ φύ­γει στὴν Αἴ­γυ­πτο. Καὶ πά­λι αὐ­τὸς ξα­να­εῖ­πε στὸν Ἰ­ω­σὴφ νὰ ἐ­πι­στρέ­ψει στὴν πα­τρί­δα του.

Πολ­λοὶ ἀ­πὸ τοὺς ἱ­ε­ροὺς με­λε­τη­τὲς καὶ ἀ­σμα­το­γρά­φους γνω­μα­τεύ­ουν, ὅ­τι ὁ θεῖ­ος Γα­βρι­ὴλ ἦ­ταν ὁ Ἄγ­γε­λος ὁ ὁ­ποῖ­ος κύ­λι­σε τὴν βρά­χο ἀ­πὸ τὸ μνη­μεῖ­ο τοῦ Ἰ­η­σοῦ. Καὶ αὐ­τὸς ἦ­ταν ποὺ ἔ­φε­ρε τὸ μή­νυ­μα στὶς Μυ­ρο­φό­ρες γιὰ τὴν Ἀ­νά­στα­ση τοῦ Κυ­ρί­ου. Ὁ Ἀρ­χάγ­γε­λος Γα­βρι­ὴλ ἦ­ταν αὐ­τὸς ποὺ ὑ­πη­ρέ­τη­σε τὸ Μυ­στή­ρι­ο τῆς ἔν­σαρ­κης οἰ­κο­νο­μί­ας τοῦ Θε­οῦ Λό­γου ἀ­πὸ τὴν ἀρ­χὴ ὡς τὸ τέ­λος. Γιὰ αὐ­τὸ καὶ ἡ Ἐκ­κλη­σί­α τοῦ Χρι­στοῦ ἀ­πο­φά­σι­σε νὰ συ­νε­ορ­τά­ζει μα­ζί τους δύ­ο Ἀρ­χαγ­γέ­λους Μι­χα­ὴλ καὶ Γα­βρι­ήλ, καὶ νὰ ἐ­πι­κα­λεῖ­ται τὴν χά­ρη καὶ τὴ βο­ή­θει­ά τους.

 Πολ­λὲς εἶ­ναι οἱ ἑ­ορ­τὲς ποὺ εἶ­ναι ἀ­φι­ε­ρω­μέ­νες στοὺς ἀγ­γέ­λους.

-Η Δευτέρα εἶναι ἀ­φι­ε­ρω­μέ­νη στὰ τάγ­μα­τα τῶν Οὐ­ρά­νι­ων Δυ­νά­με­ων.