ΚΥΡΙΑΚΗ (Γενέθλιον Τιμίου Προδρόμου)

Ἐπιμελήθηκε ὁ Ἱεροκῆρυξ

Ἀρχιμ. Νικάνωρ Καραγιάννης

 

     Μπροστὰ στὴν ὁσιακὴ μορφὴ τοῦ προφήτη Ἰώαννου, τοῦ Προδρόμου καὶ Βαπτιστῆ τοῦ Χριστοῦ, ὑποκλινόμαστε μὲ δέος καὶ σεβασμό, καθὼς τὸν συναντοῦμε μέσα ἀπὸ τὴν ἀνάμνηση τῆς ἐπετείου τῆς γέννησης του. Τὸ γεγονὸς καὶ τὸ περιεχόμενο τῆς γιορτῆς τὸ ἀντλοῦμε ἀπὸ τὸ εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα τῆς ἡμέρας.

     Γεννήθηκε κατά ἀσυνήθιστο καί θαυμαστό τρόπο. Ὁἴδιος ὁ πρεσβύτης πατέρας του δέν τά κατάλαβε καί δέν πίστεψε στά λόγια τοῦἈγγέλου –«κατά τί γνώσομαι τοῦτο;». Μά καί ὁἌγγελος δέν τοῦἐξήγησε περισσότερα. Ἀρκέσθηκε νά τοῦ γνωρίσει τό ὄνομά του καί τήν ἐντολή πού εἶχε λάβει δηλ. Ἰωάννης, καί αὐτό φανερώνει ἀκριβῶς τόν τρόπο τῆς γεννήσεως του‧Ἰωάννης στά ἑλληνικά ἑρμηνεύεται Θεοδώρητος.
Ἐρχόταν στόν κόσμο πρόδρομος τοῦ Μεσσία Ἡ μητέρα του, ἡἘλισάβετ, ὅταν τόν κρατοῦσε ἕξη μηνῶν στά σπλάγχνα της, τόν αἰσθάνθηκε νά σκιρτᾶ στό ἄκουσμα τοῦ χαιρετισμοῦ τῆς μητέρας τοῦ Κυρίου‧ἐκεῖνο τό σκίρτημα ἦταν τό πρῶτο κήρυγμα τοῦ Προδρόμου. ἩἘλισάβετ, ὁδηγημένη ἀπό τό Ἅγιο Πνεῦμα, ἑρμήνευσε ὀρθά ὅ,τι ἔνοιωσε μέσα της –«Καί πόθεν μοι τοῦτο, ἵνα ἔλθῃἡ μήτηρ τοῦ Κυρίου μου πρός με;Ἰδού γάρ ὡς ἐγένετο ἡ φωνή τοῦἀσπασμοῦ σου εἰς τά ὧτα μου, ἐσκίρτησε τό βρέφος ἐν ἀγαλλιάσει ἐν τῇ κοιλίᾳ μου».

     Κανενὸς ἀνθρώπου ἡ γέννηση συνδυάσθηκε μὲ τέτοια γεγονότα καὶ μηνύματα, ὅπως τοῦ Ἰωάννου. Γι’ αὐτὸ καὶ εἶναι γιὰ ὅλους ὁ λύχνος ποὺ φωτίζει, ἡ αὐγὴ ποῦ μαρτυρεῖ τὸν Ἥλιο Χριστό. Εἶναι πράγματι ὁ Τίμιος Πρόδρομος ἡ μεγαλύτερη μορφὴ τῆς Ἐκκλησίας μας κατὰ τὴν ἀψευδῆ μαρτυρία τοῦ Χριστοῦ ποὺ εἶπε: «δὲν ὑπάρχει ἀνάμεσα στοὺς ἀνθρώπους ποὺ γεννήθηκαν ἀπὸ γυναῖκα (δηλαδὴ κατὰ τοὺς ὅρους τῆς φύσεως, ἀφοῦ ὁ ἴδιος ὁ Χριστὸς γεννήθηκε ἐκ Πνεύματος Ἁγίου καὶ ἐκ τῆς Παρθένου Μαρίας ὑπὲρ φύσιν) μεγαλύτερος ἀπὸ τὸν Ἅγιο Ἰωάννη τὸν Πρόδρομο». Καὶ εἶναι φυσικὸ τὸ γεγονός, ὅτι προηγήθηκαν πολλὰ παράδοξα καὶ καινοφανῆ γεγονότα πρὶν ἀπὸ τὴν γέννησή του, τὰ ὁποῖα μᾶς τὰ διηγεῖται ὁ Εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς στὸ πρῶτο κεφάλαιο τοῦ Εὐαγγελίου του μὲ κάθε λεπτομέρεια. 

     Ἀπόστολος, ὁμολογητής, μάρτυρας, ὅσιος καὶ δίκαιος ὕπηρξε ὁ Τίμιος Πρόδρομος, ὁ τελευταῖος προφήτης τοῦ Ἰσραὴλ, ἀλλὰ καὶ ὁ πρῶτος Ἅγιος τῆς Ἐκκλησίας, ἀφοῦ βρίσκεται στὸ μεταίχμιο τῶν δύο κόσμων, τῆς Παλαιᾶς καὶ τῆς Καινῆς Διαθήκης. Σὰν λυχνάρι φώτισε «τοὺς καθημένους ἐν σκότει καὶ σκιᾷ θανάτου» ἀνθρώπους τῆς ἐποχῆς του, ὥστε νὰ ἀναγνωρίσουν στὸ πρόσωπο τοῦ Ἰησοῦ τὸν ἀναμενόμενο Μεσσία καὶ νὰ πιστέψουν σ’ Αὐτόν. Μὲ τὴν διδασκαλία του ὁμολόγησε τὴν θεότητα τοῦ Χριστοῦ καὶ προετοίμασε τὸν δρόμο γιὰ τὸν ἐρχομό Του, ἐνῶ μὲ τὴν στάση ζωῆς του ἐξαφάνισε τὴν ἀτομικότητά του, γιὰ νὰ φανεῖ τὸ φῶς τοῦ Χριστοῦ. Ἡ ζωή του ὕπηρξε ἀσκητική, γεμάτη στερήσεις καὶ κακουχίες, ζωὴ ἐγκράτειας καὶ αὐτοκυριαρχίας, ζωὴ σ’ ὅλα ἀγγελική. O ταπεινὸς ἐρημίτης ἐγκαταλείπει τὶς δυσκολίες τῆς ἐρημητικῆς ζωῆς, γιὰ νὰ διακονήσει μὲ τὸ κήρυγμά του τὴν προετοιμασία τῆς ὁδοῦ τοῦ Κυρίου, ἀνταποκρινόμενος στὴν κλήση τοῦ Θεοῦ. Ἔτσι, μᾶς διδάσκει ὅτι τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ γίνεται πυξίδα κάθε ἀσκητικῆς προσπάθειας. Ὁ διαπρύσιος κήρυκας τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ ἀναδείχθηκε, σύμφωνα μὲ τὴν ὁμολογία τοῦ ἴδιου τοῦ Χριστοῦ, «μείζων ἐν γεννητοῖς γυναικῶν» (Λουκ. 1,15). Τὸ κήρυγμά του συγκίνησε τὰ πλήθη, ἀφύπνισε τὶς συνειδήσεις καὶ κάλεσε τοὺς ἀνθρώπους σὲ ριζικὴ ἀλλαγὴ σκέψεων καὶ φρονημάτων, σὲ οὐσιαστικὴ μεταστροφὴ συμπεριφορᾶς καὶ ζωῆς, σὲ ἐπιστροφὴ στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, ὅπως αὐτὸ συμπυκνώνεται στὸ σύνθημά του: «Μετανοεῖτε, ἤγγικε γὰρ ἡ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν». Ἀκούμπησε τὸ χέρι του στὴν καθαρὴ ἄφθορη καὶ ἀπείραχτη κορυφὴ τοῦ Χριστοῦ κατὰ τὴν βάπτισή Του στὸν Ἰορδάνη καὶ, παρ’ ὅλα αὐτὰ, μὲ ταπείνωση θεώρησε ὅτι τελείωσε τὴν ἀποστολή του λέγοντας γιὰ τὸν Χριστὸ καὶ τὸν ἑαυτό του: «ἐκεῖνον δεῖ αὐξάνειν, ἐμὲ δὲ ἐλαττοῦσθαι» (Ἰωάν. 3,30), ἐκείνου τὸ ἔργο πρέπει νὰ μεγαλώνει καὶ τὸ δικό μου νὰ μικραίνει. Τὸ τέλος τῆς ἐπίγειας ζωῆς του ἦταν μαρτυρικό καί σφράγισε μὲ τὸ αἷμα του τὴν κλήση του καὶ τὴν ἀποστολή του.

     Ἀγαπητοὶ ἀδελφοί, ἡ μορφή τοῦ Τιμίου Προδρόμου μᾶς ἐμπνέει καί σήμερα. Το κήρυγμα του γιά μετάνοια εἷναι διαχρονικά ἐπίκαιρο, γι αὐτό καί ἐλέγχει τὴν ἠθική μας ἀδυναμία καὶ μετριότητα, γι αὐτό καὶ ἀφυπνίζει τὶς ναρκωμένες ἀπὸ τὴν παρακμὴ συνειδήσεις μας, για ὅσους θέλουμε νά ζήσουμε καί νά σωθοῦμε Ἀμήν.-


Εκτύπωση   Email