Ἱεραρχία: «Τὸ φῦλο δὲν εἶναι ἐπιλέξιμο, ἀλλὰ ὡς δῶρο ἀποτελεῖ θεῖο χάρισμα στὸν ἂνθρωπο».

 

ierarxia       Ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος παρακολουθεῖ μὲ προσοχὴ τὴν ὡς μὴ ὤφειλε ἔντονη συζήτηση ἐπὶ τοῦ Νομοσχεδίου γιὰ τὴ νομικὴ ἀναγνώριση τῆς ταυτότητας φύλου. Πρὸς τοῦτο κατέθεσε τὶς ἀπόψεις της στὴ γενομένη ἀνοιχτῆ διαβούλευση, παρέστη δι’ ἐκπροσώπου της στὴν ἁρμόδια Κοινοβουλευτικὴ Ἐπιτροπὴ καὶ προέβη στὰ διαβήματα ποὺ τῆς ἀναλογοῦν ἁρμοδίως.

Ὡς ὕστατη ὅμως κίνηση ἀγάπης πρὸς τὸν λαό μας καὶ ἐν ὄψει τῆς ἐπικειμένης συζήτησής του στὴν ὁλομέλεια τῆς Βουλῆς, ἐπαναλαμβάνει τὶς βασικές της θέσεις:

       (α) Τὸ φῦλο στὸν ἄνθρωπο ἀποτελεῖ ἱερὴ παρακαταθήκη καὶ ὑπηρετεῖ στὴ βάση τῆς ψυχοσωματικῆς συμπληρωματικότητας τὸ μυστήριό της ζωῆς καὶ τῆς ἀγάπης. Ὑπὸ τὴν ἔννοια αὐτήν, δὲν εἶναι ἐπιλέξιμο, ἀλλὰ ὡς δῶρο ἀποτελεῖ θεῖο χάρισμα στὸν ἄνθρωπο ποὺ πρέπει αὐτὸς νὰ ἀξιοποιήσει γιὰ τὸν ἁγιασμό του.

       (β) Θεωρεῖ ὅτι ἡ νομολογία τῶν δικαστηρίων τῆς πατρίδας μας καλύπτει, ὅπου ὑπάρχει ἀνάγκη, ὑφιστάμενα προβλήματα, μὲ τὸ δεδομένο ὅτι τὸ φῦλο, οὔτε ἐπιλέγεται ἐλεύθερα, οὔτε καὶ μεταβάλλεται κατὰ βούλησιν, ἀλλὰ ἐπὶ τὴ βάσει ἀνατομικῶν, φυσιολογικῶν καὶ βιολογικῶν χαρακτηριστικῶν, ποὺ ὁρίζουν τὴν ταυτότητα τοῦ ἀνθρώπου καὶ βεβαιώνονται μέσῳ ἰατρικῶν γνωματεύσεων πρὸς τὸ δικαστήριο. Ὁ νόμος δὲν μπορεῖ νὰ ἀρκεῖται ἁπλῶς στὴν ἐπιστημονικὰ ἀτεκμηρίωτη δήλωση τοῦ πολίτη, ποὺ ἐνδεχομένως ἀργότερα δύναται νὰ μεταβληθεῖ.

       (γ) Τὸ προτεινόμενο Νομοσχέδιο προκαλεῖ τὸ αἴσθημα τῆς κοινωνίας, τορπιλίζει τὸν ἱερὸ θεσμὸ τῆς οἰκογένειας, ἔρχεται σὲ ἀντίθεση μὲ τὰ χρηστὰ ἤθη καὶ τὴν κοινὴ λογικὴ καὶ κυρίως καταστρέφει τὸν ἄνθρωπο. Ἀντὶ νὰ λιγοστεύει τὴ σύγχυση καὶ τὶς ψυχικὲς διαταραχές, θὰ τὶς αὐξήσει καὶ θὰ δώσει διαστάσεις ἐπικίνδυνου κοινωνικοῦ φαινομένου. Ἰδίως ὅταν ἐπεκτείνει τὶς δυνατότητές του καὶ μεταξὺ τῶν μαθητῶν, δημιουργεῖ ἐκρηκτικὴ κατάσταση καὶ στὰ σχολεῖα.

       (δ) Πίσω ἀπὸ ὅλες αὐτὲς τὶς προσπάθειες δὲν διακρίνει τὸ ἐνδιαφέρον γιὰ τὸν ταλαιπωρημένο καὶ ἀδικημένο συνάνθρωπο, ἀλλὰ τὴν ὕπαρξη ἰσχυρῶν ὁμάδων, μὲ ἀποτέλεσμα τὴ διάλυση τῆς κοινωνικῆς συνοχῆς καὶ τὴν πνευματικὴ νέκρωση τοῦ ἀνθρώπου καὶ

       (ε) Κάνει μία ὕστατη ἔκκληση στὸ σύνολο τοῦ πολιτικοῦ κόσμου νὰ ἀρθεῖ στὸ ὕψος τῆς εὐθύνης καὶ ἀποστολῆς του καὶ πέρα ἀπὸ πολιτικὰ ἰδεολογήματα, προκαταλήψεις καὶ τὴν ἐπίκληση τοῦ ἀνεξέλεγκτου δικαιωματισμοῦ, νὰ ἀποσύρει τὸ Νομοσχέδιο, νὰ δείξει ἀνάλογο ἐνδιαφέρον γιὰ τὴν ἐπίλυση τῶν σοβαρότατων προβλημάτων ποὺ μαστίζουν τὴν κοινωνία, τὸ ἔθνος μας καὶ τὸν λαὸ καὶ ἀντὶ νὰ ἐνισχύει τὴν ἔνταση, τὸν διχασμὸ καὶ τὸν παραλογισμό, νὰ συμβάλει στὴν πνευματικὴ ἀνόρθωση τῶν πολιτῶν μας.

       Σὲ ἐποχὴ ποὺ ἡ ἀνάγκη ταυτότητας καὶ συνοχῆς ἀποτελεῖ ἀνάγκη ἐθνικῆς καὶ πνευματικῆς ἐπιβίωσης, ἡ νομικὴ κατοχύρωση τῆς ρευστότητας τῆς προσωπικῆς ταυτότητας εἶναι ὅ,τι χειρότερο ὑπάρχει.

       Ἡ Ἐκκλησία περιβάλλει μὲ ἀγάπη καὶ κατανόηση ἀδιακρίτως ὅλους τους ἀνθρώπους, ἀλλὰ προσβλέποντας πάντοτε στὴ σωτηρία τους ὀφείλει νὰ καταδείξει τὴν ἀστοχία κρισίμων ἐπιλογῶν τους.


Εκτύπωση   Email