Ἀγαπητοί μου Χριστιανοί,
Ὁ Νέος Χρόνος, στόν ὁποῖο ἤδη εἰσήλθαμε, συγκεντρώνει γιά ἄλλη μία φορά τίς θερμές εὐχές καί προσδοκίες μας, νά εἶναι εἰρηνικός, ἀνέφελος, δημιουργικός καί εὐτυχισμένος. Μέ τίς εὐχές μας αὐτές ἐκδηλώνουμε τήν βαθύτατη ἐπιθυμία μας νά ζήσουμε χωρίς φόβους, χωρίς πολέμους, χωρίς ταραχές. Μακρυά ἀπό μᾶς καί ἀπό τήν πατρίδα μας νά μείνουν οἱ ἔχθρες, τά μίση, οἱ ἀνασφάλειες, οἱ ἀδικίες καί ὅλα τά κακά. Καί στή θέση τους νά παραμείνουν μόνιμοι σύντροφοί μας ἡ εἰρήνη, ἡ ἀγάπη, ἡ δικαιοσύνη, ἡ καλωσύνη καί ἡ πρόοδος.
Μέ τίς εὐχές μας αὐτές ἐκφράζουμε τούς πόθους μας. Ἀλλά αὐτό μόνον δέν ἀρκεῖ. Δέν ἀρκεῖ νά εὐχόμαστε μόνον. Πρέπει καί νά ἐργαζόμαστε, γιά νά συμβάλλουμε στήν παγίωση τοῦ καλοῦ, στήν ἀποτροπή τοῦ κακοῦ.
Εἶναι προφανές ὅτι τό κακό ἔχει καί ρίζες καί διαστάσεις. Μπροστά στήν ἔκτασή του διερωτᾶται κανείς πῶς μπορεῖ νά ἀντιδράσει. Καί τί ἄραγε μπορεῖ ἕνας ἄνθρωπος νά διορθώσει; Σέ αὐτό τόν προβληματισμό ἡ ἀπάντηση εἶναι μία. Ἄν θέλεις, μπορεῖς. Μπορεῖς νά ἀρχίσεις ἀπό τόν ἑαυτό σου. Εἶναι σάν νά ἀνάβεις ἕνα κερί μέσα στό πηχτό σκοτάδι. Σκέψου πόσα τέτοια κεριά θά ἀνάψουν, ἄν κάποιοι ἄνθρωποι θελήσουν νά κάνουν τήν ἀρχή ἀπό τόν ἑαυτό τους. Καί μή ξεχνᾶς. Μόνος σου δέν μπορεῖς νά καταφέρεις πολλά. Μέ τήν χάρη, ὅμως, καί τήν βοήθεια τοῦ Θεοῦ καί θαύματα μπορεῖς νά κάνεις.
Ὁ ἄνθρωπος στό βάθος τῆς ψυχῆς του ἔχει μία δύναμη, πού εἶναι πιό πάνω ἀπό τό κακό. Εἶναι ἡ «εἰκόνα τοῦ Θεοῦ» στόν ἄνθρωπο. Τό κακό ἀμαυρώνει, ἐπικαλύπτει τήν «εἰκόνα τοῦ Θεοῦ», ἀλλά δέν ἔχει τήν δύναμη νά τήν καταστρέψει. Ἔτσι, ὁ κάθε ἄνθρωπος ἔχει τήν ἐλπίδα νά ἀναζητήσει τό Ἀρχέτυπό του, πού εἶναι ὁ Χριστός. Αὐτό εἶναι τό ἐνθαρρυντικό μήνυμα τῆς Ἐκκλησίας μας. Σέ ὁποιαδήποτε ἀρνητική κατάσταση καί ἄν βρεθεῖ ὁ ἄνθρωπος ἔχει τήν δυνατότητα νά ἀναζητήσει καί νά συναντηθεῖ μέ τόν Χριστό καί νά ἀλλάξει τόν κακό ἑαυτό του. Ὅταν ὁ Χριστός μᾶς καλεῖ σέ μετάνοια «οὐ βλέπει εἰς πρόσωπον ἀνθρώπων» (Ματθ. κε΄ 16). Ὁ Χριστός μέ τήν κλήση Του σέ μετάνοια καί ἀλλαγή τρόπου ζωῆς, ἀναμοχλεύει τό βάθος τῆς ὑπάρξεώς μας. Καί ἀρχίζει τήν θεραπεία μέ τήν ἐνθάρρυνση καί αἰσιοδοξία τῆς ὑπάρξεώς μας. Μία τέτοια ἐνθάρρυνση φανερώνει «τήν εἰκόνα τοῦ Θεοῦ» μέσα μας. Καί ἡ θεϊκή συγγένεια ἕλκει τόν ἄνθρωπο στήν ἀναζήτηση τοῦ Χριστοῦ.
Ἰδιαίτερα στήν ἐποχή μας χρειαζόμαστε αὐτή τήν ἐλπίδα τῆς σωτηρίας, γιατί βρισκόμαστε σέ ἀπόγνωση καί ἀδιέξοδο ἀπό τά ἀνθρώπινα σχήματα καί πράγματα. Ἄς τό προσπαθήσουμε τή νέα χρονιά.
Καλὴ καὶ εὐλογημένη Χρονιὰ.
Ὁ Μητροπολίτης
† Ὁ Κηφισίας, Ἀμαρουσίου καὶ Ὠρωποῦ Κύριλλος
