TΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ
ΚΗΦΙΣΙΑΣ, ΑΜΑΡΟΥΣΙΟΥ ΚΑΙ ΩΡΩΠΟΥ κ. ΚΥΡΙΛΛΟΥ
ΓΙΑ ΤΗΝ EΟΡΤΗ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΙΕΡΑΡΧΩΝ
Εἶναι γνωστὸ σὲ ὅλους μας ὅτι ἡ ἑορτὴ τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν ὡς ἡμέρα ἀφιερωμένη στὴν Παιδεία καὶ τὰ Γράμματα δὲν καθιερώθηκε ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία ἀλλὰ ἀπὸ τὴν ἐκπαιδευτικὴ κοινότητα (πανεπιστήμιο Ἀθηνῶν 1842). Ὅμως αὐτὴ ἡ ἡμέρα τῶν γραμμάτων κινδυνεύει νὰ ἐκφυλισθεῖ σὲ μιὰ νεκρὴ γιορτή, μὲ τυπικὲς ἐξωτερικὲς ἐκδηλώσεις, χωρὶς μήνυμα ποὺ νὰ ἀγγίζει τὴν ψυχὴ τοῦ νέου κυρίως ἀνθρώπου. Θριαμβολογίες καὶ πανηγυρισμοὶ γιὰ μιὰ πολύτιμη κληρονομιά, ἄγνωστη στοὺς πολλούς, εἶναι μακριὰ καὶ ἔξω ἀπὸ τὴν ἀγωνία αὐτῶν τῶν τριῶν Πατέρων καὶ Οἰκουμενικῶν Δασκάλων τῆς Ἐκκλησίας ποὺ προσπάθησαν μὲ τὴ ζωὴ καὶ τὸ ἔργο τους νὰ βοηθήσουν τὸν ἄνθρωπο νὰ ζήσει ὁλοκληρωμένα.
Ἡ προβολὴ τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν ὡς ἐκφραστῶν τῆς ὀρθόδοξης παράδοσης προβληματίζει τὸν σημερινό ἄνθρωπο, ἀφοῦ ἡ ἔννοια τῆς παράδοσης ἔχει ἀρνητικὸ περιεχόμενο καὶ ταυτίζεται μὲ τὴ συντήρηση, τὸν ἀναχρονισμό, τὴ στείρα καὶ ἄγονη προσκόλληση στὸ παρελθόν. Πῶς, λοιπὸν, ἀναρωτιέται, συμβιβάζονται ὅλα αὐτὰ μὲ τὴν οὐσία τῆς ἀνθρώπινης ζωῆς ποὺ διαρκῶς μεταβάλλεται καὶ ἀναζητεῖ νέες μορφές; Ἄραγε ἡ χριστιανικὴ παράδοση εἶναι ἱκανὴ νὰ ἀπαντήσει στὰ καυτὰ καὶ ἐπίκαιρα προβλήματα τῆς ἐποχῆς μας; Ἀσφαλῶς ναί, γιατί ἡ χριστιανικὴ παράδοση δὲν ἀντίκειται σὲ κάθε προσπάθεια προόδου, ἀνανέωσης καὶ ἐξέλιξης. Γιὰ τοὺς Τρεῖς Ἱεράρχες ἡ ὀρθόδοξη παράδοση δὲν εἶναι μόνο στάση καὶ στροφὴ στὸ παρελθὸν ἀλλὰ καὶ κίνηση πρὸς τὸ μέλλον. Δὲν εἶναι μιὰ ἱερὴ ἀρχαιολογία ἀπὸ δόγματα, νόμους, τύπους καὶ κανόνες ἀλλὰ εἶναι οὐσιαστικὰ ἡ ζωὴ καὶ ἡ πνευματικὴ ἐμπειρία τῆς Ἐκκλησίας.
Μακριὰ ἀπὸ κάθε συντηρητισμὸ καὶ αὐθαίρετο νεωτερισμὸ ἔχοντας θεμέλιο τὴν φανέρωση τῆς ἀλήθειας τοῦ Θεοῦ στὸ πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ, μποροῦμε νὰ διαμορφώσουμε τὰ κριτήρια γιὰ τὸ σωστὸ καὶ τὸ λανθασμένο, τὸ σπουδαῖο καὶ τὸ δευτερεῦον τῆς ὕπαρξης καὶ τῆς ζωῆς μας. Μόνο ὅσο πιὸ κοντὰ εἶναι κανεὶς στὴν ἀλήθεια τοῦ Θεοῦ, τόσο πιὸ κοντὰ εἶναι στὸν ἄνθρωπο καὶ στὸν κόσμο. Οἱ Τρεῖς Ἱεράρχες εἶναι προστάτες τῶν Γραμμάτων ὄχι γιατί ἔγραψαν συστηματικὲς παιδαγωγικὲς καὶ συγγράμματα ἀλλὰ γιατί μὲ τὸ ἔργο τους καὶ τὴν ζωὴ τους ἀπέδειξαν ὅτι ὁ λόγος τους εἶναι διαχρονικὰ ἐπίκαιρος καθώς ὑποδεικνύει μιὰ ἀγωγὴ καὶ μιὰ πορεία ζωῆς γεμάτη νόημα καὶ σκοπό.
Εἶναι λοιπὸν καιρὸς νὰ ἀναλογισθοῦμε, ὅτι ἀδιαφορήσαμε γιὰ τὴν ὀρθὴ ἀγωγὴ τῶν παιδιῶν καὶ τῶν νέων μας καὶ δὲν προσφέραμε τὸ σωστὸ παράδειγμα. Στὴ θέση τῆς οὐσιαστικῆς παιδείας, ἐπιβλήθηκαν ἡ χρήση τῆς τεχνολογίας καὶ ἡ ἀπομνημόνευση γνώσεων. Οἱ σταθερὲς ἀξίες τῆς ζωῆς ἀμφισβητήθηκαν καὶ περιφρονήθηκαν, γιατί θεωρήθηκαν πολὺ θρησκευτικὰ κατάλληλες γιὰ ἄλλες ἐποχὲς καὶ ὄχι γιὰ τὴν δική μας ποὺ λατρεύει τὴν ἄνεση, τὴν οἰκονομικὴ δύναμη, τὴν ἡδονὴ καὶ τὴν φαινομενικὴ ἐπιτυχία. Καὶ σήμερα εἰσπράττουμε τοὺς πικροὺς καρποὺς τῶν ἐσφαλμένων μας ἐπιλογῶν μέσα ἀπὸ τὴν πολυσυζητημένη κρίση σὲ ὅλα τὰ ἐπίπεδα καὶ τὶς περιοχὲς τῆς ζωῆς μας.
Ὡς Ποιμενάρχης τῆς τοπικῆς μας Ἐκκλησίας εὔχομαι νὰ συναισθανθοῦμε ὅλοι μικροὶ καὶ μεγάλοι τὴν εὐθύνη μας στὴν παράδοση ποὺ κληρονομήσαμε. Νὰ θυμηθοῦμε ὅσα ξεχάσαμε καὶ προδώσαμε. Νὰ κρατήσουμε ὅσα ἀποθέματα πίστης μᾶς ἔχουν ἀπομείνει, γιὰ νὰ ὑπερνικήσουμε τὰ ἀδιέξοδά μας σέ μιὰ προοπτική ἐλπίδας καὶ προόδου.
Μὲ πατρικὲς εὐχὲς
Ὁ Μητροπολίτης σας
† Ὁ Κηφισίας, Ἀμαρουσίου καὶ Ὠρωποῦ Κύριλλος