Ποιμαντορικὴ Ἐγκύκλιος
τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου
Κηφισίας Ἀμαρουσίου καὶ Ὠρωποῦ
κ. Κυρίλλου
ἐπὶ τῇ ἑορτῇ τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου
15ῃ Αὐγούστου 2014
Ἀγαπητοὶ μου χριστιανοί,
Μήνυμα ἐλπίδας ἀπευθύνει στὸν σημερινὸ κουρασμένο ἄνθρωπο καὶ στὸν σύγχρονο πληγωμένο κόσμο ἡ μεγάλη θεομητορικὴ ἑορτὴ τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου, ποὺ προσφυέστατα ὁ λαός μας ἀποκαλεῖ «Πάσχα τοῦ καλοκαιριοῦ». Καὶ εἶναι ἀλήθεια ὅτι ὅλοι ἔχουμε ἀνάγκη στὴν δύσκολη καὶ πικρὴ ἐποχὴ μας ἀπὸ αὐτὴ τὴν ἐλπίδα, γιὰ νὰ μπορέσουμε νὰ συνεχίσουμε τὸν ἀγώνα τῆς ζωῆς μέσα στὴ δίνη τῶν προβλημάτων καὶ στὰ κύματα τῶν δυσκολιῶν ποὺ ἀντιμετωπίζουμε σὲ κάθε βήμα μας.
Ἡ ἐλπίδα εἶναι ταυτόσημη μὲ τὴ ζωή. Εἶναι ἡ ἀναπνοὴ τῆς ψυχῆς. Καὶ ὅπως, ὅταν κάποιος παύσει νὰ ἀναπνέει πεθαίνει βιολογικά, ἔτσι καὶ ὅποιος παύσει νὰ ἐλπίζει πεθαίνει πνευματικά.
Αὐτὴ τὴν ἐλπίδα, τὴν ἀναπνοὴ τῆς ψυχῆς, μᾶς προσφέρει καὶ μᾶς μεταγγίζει ἡ μεγάλη καὶ στοργικὴ μορφὴ τῆς Θεοτόκου, τῆς Μητέρας τοῦ Θεοῦ καὶ Μητέρας ὅλων τῶν ἀνθρώπων, μὲ τὴν ἀγαπητικὴ παρουσία της καὶ τὴν πρεσβευτικὴ λειτουργία της στὴ ζωὴ μας. Ἀκόμα καὶ μετὰ τὴν ἔξοδό της ἀπὸ τὴν ἐπίγεια ζωὴ καὶ τὴν μετάβασή της στὴν δόξα καὶ τὴν μακαριότητα τοῦ οὐρανοῦ παραμένει κοντὰ μας, μᾶς ἀγκαλιάζει μὲ τὴν ἀγάπη της, μᾶς σκεπάζει μὲ τὴν προστασία της. Ὅπως διατήρησε τὴν παρθενία της κατὰ τὴν ὑπερφυᾶ Γέννηση τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ καὶ Υἱοῦ της, σύμφωνα μὲ τὴν ἀκλόνητη πίστη τῆς Ἐκκλησίας, ἔτσι δὲν ἐγκατέλειψε τὸν κόσμο καὶ μετὰ τὴν ὁσιακή της Κοίμηση. «Ἐν τῇ Γεννήσει τὴν παρθενίαν ἐφύλαξας, ἐν τῇ Κοιμήσει τὸν κόσμον οὐ κατέλιπες Θεοτόκε», ψάλλει δοξολογικὰ ἡ Ἐκκλησία μαζὶ μὲ τὸν Ὑμνογράφο της.
Εἶναι πολὺ σημαντικὸ νὰ γνωρίζει κανεὶς ὅτι ὁ ἄνθρωπος μέσα στὶς ἀντιξοότητες καὶ τὰ δυσάρεστα τοῦ βίου δὲν εἶναι μόνος καὶ ἔρημος. Καὶ ὁ κόσμος, ἀκόμη καὶ μὲ τὶς πληγὲς καὶ τὶς ἀσχήμιες του, δὲν μένει ἀπροστάτευτος. Δίπλα στὸν ἄνθρωπο καὶ πάνω ἀπὸ τὸν κόσμο στέκεται μιὰ στοργικὴ καὶ εὔσπλαχνη Μητέρα. Βλέπει καὶ νιώθει τὸν πόνο, τὸν κατατρεγμό, τὴν ἀδικία, τὴ στέρηση καὶ ἀκόμα τὴν ἀδυναμία, τὴν πτώση, τὴν κακία, τὸ ἔγκλημα. Βρίσκεται παντοῦ δεομένη, ἱκετεύουσα, δακρυρροοῦσα. «Ἐν πρεσβείαις ἀκοίμητος καὶ προστασίαις ἀμετάθετος ἐλπίς». Κάθε ἄνθρωπος, ἀκόμα καὶ ὁ πιὸ περιφρονημένος καὶ παραστρατημένος εἶναι παιδί της. Ὅλος ὁ κόσμος, μὲ τὰ πεινασμένα καὶ σκελετωμένα παιδιὰ τῆς Ἀφρικῆς, μὲ τὰ βομβαρδισμένα σπίτια καὶ τοὺς χιλιάδες ξεριζωμένους πρόσφυγες καὶ ἀδελφοὺς χριστιανοὺς τῆς Μέσης Ἀνατολῆς, μὲ τοὺς δοκιμαζόμενους ἀπὸ τὴν ἀνεργία καὶ τὴν οἰκονομικὴ κρίση συμπατριῶτες μας, εἶναι δικός της.
Ὅλοι μποροῦν νὰ βροῦν θέση καὶ ζεστασιὰ στὴν εὐρύχωρη ἀγκαλιά της. Ἀρκεῖ νὰ τὴν πλησιάσουν, νὰ ἀνοίξουν τὴν καρδιά τους στὴν ἀγάπη της, νὰ ἐπικαλεσθοῦν τὸ ὄνομά της καὶ τὴν πρεσβεία της, ὅπως ὁ πληγωμένος τὴν ὥρα τῆς ὀδύνης ἐπικαλεῖται τὴν «μάνα».
Τότε θὰ τὴν δοῦν καὶ θὰ τὴν νιώσουν:
Παρηγορήτισσα νὰ παρηγορεῖ τοὺς πονεμένους.
Ἐλεοῦσα νὰ ἐλεεῖ τοὺς κατατρεγμένους.
Γιάτρισσα νὰ θεραπεύει τοὺς ἀσθενεῖς.
Ὁδηγήτρια νὰ ὁδηγεῖ τοὺς πλανεμένους.
Ἐλευθερώτρια νὰ ἐλευθερώνει τοὺς σκλαβωμένους.
Πάντων Χαρὰ νὰ χαροποιεῖ τοὺς λυπημένους.
Τότε μέσα στὶς πίκρες καὶ τὶς ἀσχήμιες τῆς ζωῆς κάθε ἀγωνιστὴς θὰ νιώσει βαθειὰ μέσα του τὴν δική της ἐλπίδα, μέσα στὸ σκοτάδι θὰ διακρίνει κάποιο φῶς, καὶ θὰ ἀντλήσει δύναμη, ἀπὸ τὴν δικὴ της μητρικὴ καὶ πανίσχυρη παρουσία, γιὰ νὰ συνεχίσει καὶ νὰ ἐντείνει τὸν ἀγώνα του γιὰ μιὰ καλύτερη ζωή, γιὰ ἕνα εὐτυχέστερο κόσμο.
Χρόνια πολλὰ καὶ εὐλογημένα.
Μὲ πατρικὲς εὐχὲς
Ὁ Μητροπολίτης
† Ὁ Κηφισίας, Ἀμαρουσίου καὶ Ὠρωποῦ Κύριλλος