Πρὸς
Τοὺς Προέδρους τῶν Ἐκκλησιαστικῶν Συμβουλίων
καὶ τὰ Ἡγουμενοσυμβούλια τῶν Ἱερῶν Μονῶν
τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως.
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!
Θέμα: «Περὶ ἑορτασμοῦ τῆς Παγκοσμίου Ἡμέρας Περιβάλλοντος».
Ὁ ἄνθρωπος δὲν εἶναι μία αὐτόνομη, μονήρης ὕπαρξη, μία ἀπροσδιόριστη μονάδα, ἕνα ὂν ποῦ ζῇ μέσα σὲ μία ἀπέραντη μοναξιά, ἀλλὰ γεννιέται καὶ ζῇ μέσα σὲ ἕνα περιβάλλον, ὑλικό, οἰκογενειακὸ καὶ κοινωνικό. Αὐτὸ τὸ περιβάλλον ἀποτελεῖ ἕνα παγκόσμιο οἶκο, ὁ ὁποῖος περικλείει ἕνα ὁλόκληρο κόσμο, μὲ ὅλα τὰ στοιχεῖα του, δηλαδὴ τὸν ἀέρα, τὴν γῆ καὶ τὴν θάλασσα. Ἄλλωστε, ὁ Θεὸς πρῶτα δημιούργησε τὸν ὑλικὸ κόσμο καὶ ὕστερα τὸν ἄνθρωπο, ὥστε νὰ εἰσέλθει ὡς βασιλεὺς μέσα στὸ βασίλειό του.
Αὐτὸς εἶναι ὁ λόγος, γιὰ τὸν ὁποῖο στὴν μεγάλη δέηση ποὺ ἀπευθύνουμε στὸν Θεό, τὴν λεγομένη «μεγάλη συναπτή», στὴν ἔναρξη τῆς Θείας Λειτουργίας, προσευχόμαστε καὶ γιὰ τὸν κόσμο ποὺ μᾶς περιβάλλει: «Ὑπὲρ εὐκρασίας ἀέρων, εὐφορίας τῶν καρπῶν τῆς γῆς καὶ καιρῶν εἰρηνικῶν τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν».
Ἡ Ἐκκλησία διδάσκει ὅτι μετὰ τὴν πτώση τῶν πρωτοπλάστων, ἄλλαξαν οἱ σχέσεις τοῦ ἀνθρώπου μὲ τὸ περιβάλλον. Ἡ φύση ἐξαγριώθηκε καὶ ἐπαναστάτησε ἐναντίον τοῦ ἁμαρτωλοῦ ἀνθρώπου. Ἀπὸ τότε ἐπικρατεῖ ἄλλη κατάσταση καὶ ὁ ἄνθρωπος μὲ πόνο καὶ κόπο ἐργάζεται στὴν γῆ. Ἀλλὰ καὶ κάθε ἁμαρτία, ποὺ διαπράττει, ἔχει συνταρακτικὲς συνέπειες σὲ ὅλη τὴν κτίση. Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος γράφει ὅτι «ἡ κτίσις συστενάζει καὶ συνωδίνει ἄχρι τοῦ νῦν» (Ρωμ. η΄, 22).
Γι’ αὐτὸ ὀφείλουμε νὰ παρακαλοῦμε τὸν Θεὸ νὰ δημιουργοῦνται οἱ κατάλληλες συνθῆκες στὴν φύση, νὰ ὑπάρξει ἠπιότητα στὸ περιβάλλον, οἱ καιροὶ νὰ εἶναι εἰρηνικοί, χωρὶς διεξαγωγὴ πολέμων, ὥστε ἡ γῆ νὰ ἀποδίδει τοὺς καρποὺς καὶ νὰ τρεφόμαστε κανονικά, γιὰ νὰ συντηρούμαστε στὴν ζωή. Αὐτὴ ἡ προσευχὴ πρέπει νὰ γίνεται ἰδιαιτέρως στὶς ἡμέρες μας, ἀφοῦ ἀπὸ διάφορα αἴτια, ποὺ προέρχονται ἀπὸ τὴν ἀλόγιστη καὶ ἐγωιστικὴ παρέμβαση τοῦ ἀνθρώπου, μολύνεται τὸ φυσικὸ περιβάλλον, ὁ ἀέρας, ἡ γῆ, ἡ θάλασσα, οἱ πηγές, τὰ ποτάμια, τὰ δάση, ἐνῶ ἀκόμη παρατηρεῖται καὶ γενετικὸς μολυσμός.
Ἡ Ἐκκλησία, ὅμως, μὲ τὴν δέηση αὐτὴ μᾶς μαθαίνει νὰ προσευχόμαστε στὸν Θεό, γιὰ ὅλα αὐτὰ ποὺ μᾶς δίνουν φυσικὲς ἐνέργειες γιὰ τὴν καρποφορία. Συγχρόνως, ἡ Ἐκκλησία μᾶς μαθαίνει νὰ σεβόμαστε τὸ περιβάλλον, νὰ τὸ ἀγαπᾶμε, νὰ μὴν τὸ καταστρέφουμε, γιατὶ ἐκτὸς τοῦ ὅτι προξενοῦμε κακὸ στὴν ὑγεία μας καὶ βλάπτουμε τὶς ἑπόμενες γενιές, συνάμα συμπεριφερόμαστε μὲ ἀσέβεια στὸ δημιούργημα, «τὸ κόσμημα», τοῦ Θεοῦ.
Γιὰ τὸ ζωτικῆς σημασίας αὐτὸ θέμα τῆς προστασίας τοῦ φυσικοῦ περιβάλλοντος δὲν ἀγωνιᾷ, βέβαια, μόνο ἡ Ἐκκλησία μας. Ἡ ἴδια ἡ κοινωνία τῶν πολιτῶν σήμερα δὲν εἶναι καὶ δὲν νοεῖται νὰ στέκεται στὸ περιθώριο ἀδρανής. Ἔτσι, στὰ πλαίσια τοῦ ἑορτασμοῦ τῆς Παγκοσμίου Ἡμέρας τοῦ Περιβάλλοντος, ὁ Σύλλογος Προστασίας Περιβάλλοντος Ἀττικῆς «Η ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ», διοργανώνει ἐκδήλωση, ἡ ὁποία τελεῖ ὑπὸ τὴν Αἰγίδα τῆς Μητροπόλεώς μας, τὴν Δευτέρα 6ην μηνὸς Ἰουνίου ἐ. ἔ. καὶ ὥρα 6:30 τὸ ἀπόγευμα στὸ Πολιτιστικὸ Κέντρο Μελισσίων, καὶ στὴν ὁποία εἶσθε ἅπαντες προσκεκλημένοι.
Με πατρικὲς εὐχὲς
Ὁ Μητροπολίτης Σας,
† Ὁ Κηφισίας, Ἀμαρουσίου καὶ Ὠρωποῦ Κύριλλος