Τὸ ἔπος τοῦ 1940

epsilonβδομήντα τρία χρόνια πέρασαν ἀπὸ τὴν ἡμέρα ποὺ οἱ Ἕλληνες δεχτήκαμε τὸ ἡλιόλουστο πρωινό της 28ης Ὀκτωβρίου 1940 τὸ πολεμικὸ ἐγερτήριο. Οἱ Ἕλληνες στρατιῶτες ὅρμησαν πρὸς τὰ βορειοηπειρωτικὰ βουνὰ μὲ ἀπίστευτο ἐνθουσιασμό. Ἤξεραν ὅτι εἶχαν νὰ κάνουν μ’ ἕναν ἐχθρὸ πολυαριθμότερο σὲ ἄνδρες, μὲ ὁπλισμὸ ἀσύγκριτα ἀνώτερο ἀπὸ τὸ δικό τους, μὲ ἀεροπορία πανίσχυρη.
Κι ὅμως δὲν λιποψύχησαν. Φτερωμένοι ἀπὸ τὴν πίστη στὸ Θεό, τὴν βεβαιότητα πὼς τοὺς προστατεύει ἡ Παναγιά, μὲ τὸ δίκιο τοῦ ἀγώνα καὶ τὴν ἀγάπη γιὰ ἐλευθερία σκαρφάλωσαν στὰ βουνά. Φορτωμένοι μὲ λαμπρὴ ἱστορία καὶ παράδοση ἡρωισμοῦ, ὅσο κανένας ἄλλος λαός, θωρακισμένοι μὲ τὶς ἀθάνατες ἑλληνικὲς ἀρετές, οἱ Ἕλληνες πολεμιστὲς ἄγγιξαν τὸν θρύλο.
‘’…Ἄχ, αὐτὴ ἡ ἐκστρατεία τοῦ Ντοῦτσε κατὰ τῆς Ἑλλάδος…’’ ἔγραψε ὁ Χίτλερ στὴ διαθήκη του, ποὺ δημοσίευσε ὁ Ἄγγλος ἱστορικὸς Trevor Roper (Τρέβορ Ρόπερ). Τὰ λόγια του Φύρερ εἶναι ἀποκαλυπτικά. Γράφτηκαν ὅμως ὕστερα ἀπὸ τὸν θρίαμβο τοῦ Ἑλληνικοῦ Στρατοῦ καὶ τὴν προέλασή του ὡς τὰ βάθη τῆς Ἀλβανίας. Ὅταν ὁ φασισμὸς χτυποῦσε ἀναίτια τὴν Ἑλλάδα μας τὸ πρωινό της 28ης Ὀκτωβρίου 1940, ὁ Χίτλερ δὲν θεωροῦσε ἀνόητη τὴν ἐκστρατεία τοῦ συμμάχου του. Ἄλλωστε ὁ ἀρχηγὸς τῶν Ναζί, μεθυσμένος ἀπὸ τοὺς θριάμβους του, ὡς τὴν ὥρα ἐκείνη, μὲ ἀλαζονικὴ ἔπαρση καὶ ἀπύθμενο θράσος ἔλεγε πὼς ὁ πόλεμος θὰ κανόνιζε τὶς τύχες τοῦ κόσμου ἐπὶ χίλια χρόνια.
Ὡς τὴν 28η Ὀκτωβρίου τοῦ 1940 κανένας δὲν τόλμησε νὰ ἀντιταχθεῖ στὸ χείμαρρο τοῦ Ναζισμοῦ. Ὅλοι ἔτρεμαν. Ἔτσι ἄλλοισυνθηκολόγησαν καὶ ἄλλοι ὑπόγραφαν σύμφωνα φιλίας μὲ τὸν Ἄξονα. Ἡ ἠπειρωτικὴ Εὐρώπη εἶχε προσφέρει ‘’ γῆν καὶ ὓδωρ’’ στὸ Ναζισμό. Ἡ Τσεχοσλοβακία καὶ ἡ Αὐστρία δὲν ὑπῆρχαν πιά. Ἡ Ρουμανία εἶχε ἀποσυρθεῖ ἀπὸ τὸ Βαλκανικὸ Σύμφωνο. Ἡ Γιουγκοσλαβία φοβόταν ν’ ἀντισταθεῖ. Ἡ Πολωνία εἶχε συντριβεῖ καὶ κατατεμαχισθεῖ γιὰ τέταρτη φορά. Τὰ Βαλτικὰ κράτη δὲν ὑπῆρχαν. Τὴν ἄνοιξη τοῦ 1940 οἱ Ὀλλανδοὶ καὶ οἱ Βέλγοι εἶχαν καταθέσει τὰ ὄπλα ὕστερα ἀπὸ ὀλιγοήμερηψευτοαντίσταση. Οἱ Σουηδοὶ ἄφησαν ἀνεμπόδιστο τὸ στρατὸ τοῦ Χίτλερ νὰ περάσει ἀπὸ τὸ ‘’οὐδέτερο’’ ἔδαφός τους, καὶ νὰ βρεθεῖ ἔτσι στὰ νῶτα τῶν ἀντιπάλων του. Ἡ Γαλλία μὲ στρατὸ ἀσύγκριτα μεγαλύτερο καὶ καλύτερα ὁπλισμένο ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα συνθηκολόγησε γιὰ νὰ σώσει ὅτι μποροῦσε. Ἡ Ρωσία εἶχε συμμαχήσει μὲ τὸ Ναζισμὸ καὶ τηροῦσε πιστὰ τὸ σύμφωνο ποὺ εἶχε ὑπογράψει ὁ ὑπουργὸς τῶν ἐξωτερικῶν της, Μολότωφ, μὲ τὸν Γερμανὸ ὁμόλογό του Ρίμπεντροπ. Οἱ οὐδέτερες Ἡνωμένες Πολιτεῖες προσπαθοῦν νὰ ἐνθαρρύνουν τοὺς ἐλεύθερους λαούς. Ὅμως δὲν ὑπῆρχε ἀπὸ μέρους τοὺς καμία ἔνδειξη πὼς θὰ ἔσπευδαν νὰ βοηθήσουν ἐνεργά.
Ἡ Γερμανικὴ ἀεροπορία κατέστρεψε τῆς εὐρωπαϊκὲς πόλεις, τὰ ὑποβρύχια τοῦ Χίτλερ ἔστελναν στὸ βυθὸ τῶν ὠκεανῶν ναῦτες καὶ ἐφόδια τῶν συμμάχων, τὸ Λονδίνο λαμπαδίαζε στὶς φλόγες. Οἱ μικροὶ λαοὶ χλώμιαζαν ἀπὸ τὸν τρόμο τους, οἱ μεγάλοι ἔβαζαν στὴ ζυγαριὰ τοῦ συμφέροντος τὰ ‘’ὑπὲρ’’ καὶ τὰ ‘’κατά’’. Ἡ Βουλγαρία ἦταν ἕτοιμη νὰ προδώσει καὶ ἡ Τουρκία δὲ θὰ ἀντιμετώπιζε μεγάλη δύναμη σὲ περίπτωση ἐπιθέσεως κατὰ τῆς Ἑλλάδος, γιατί ἔτσι εἴχαμε συμφωνήσει κατὰ τὴ σύναψη τοῦ Βαλκανικοῦ συμφώνου. Ὁ Φράνκο τῆς Ἱσπανίας δήλωσε στὸ Χίτλερ, στὶς 23 Ὀκτωβρίου 1940, πὼς ‘’ἡ Ἱσπανία εὐχαρίστως θὰ πολεμοῦσε στὸ πλευρὸ τῆς Γερμανίας’’. Δύο μέρες πρὶν τὴν ἐπίθεση τοῦ φασισμοῦ ἐναντίον μας, οἱ δικτάτορες -Χίτλερ καὶ Μουσολίνι- ἔδωσαν τὴν τελικὴ μορφὴ στὰ σχέδια τους, ποὺ προέβλεπαν τὴν κατάληψη τῆς διώρυγας τοῦ Σουὲζ μέχρι τὰ Χριστούγεννα τοῦ 1941.
Παντοῦ σκοτάδι, ἀπελπισία, ἠττοπάθεια. Καὶ τότε ἔγινε τὸ θαῦμα. Ἡ μικρὴ καὶ ἀνίσχυρη ὑλικὰ Ἑλλάδα κατέπληξε ἐχθροὺς καὶ συμμάχους. Δίκαια γράφει ὁ Ἄγγλος Christopher Buckley (Κρίστοφερ Μπάκλεϋ) στὸ βιβλίο τοῦ ‘’Ἑλλάδα καὶ Κρήτη’’:
«Ὁ κόσμος ἀνέμενε νὰ δεῖ την Ἑλλάδα νὰ πίπτει εὔκολο θύμα τῆς ἐπιθέσεως. Πῶς θὰ μποροῦσε τὸ θάρρος καὶ ἡ ἀποφασιστικότητα τοῦ Ἕλληνα κυβερνήτη του καὶ τὸ πνεῦμα ἀντίστασης τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ νὰ ὑπερισχύσουν τῆς συντριπτικῆς ὑπεροχῆς τῶν Ἰταλῶν;
Παρὰ τὶς ὑποχρεώσεις της στὴν Ἀφρική, ἡ Ἰταλία εἶχε συγκεντρώσει στὰ Ἀλβανικὰ σύνορα δυνάμεις ποὺ Ἑλληνικῶν σχεδὸν 4 πρὸς 1. Καθὼς οἱ Ἕλληνες ἐστεροῦντο ἁρμάτων μάχης καὶ δὲν διέθεταν παρὰ μόνο λίγα ἀεροπλάνα, δὲν εἶχαν τὰ μέσα γιὰ τὴν ἀντιμετώπιση τῶν ἰταλικῶν τεθωρακισμένων καὶ τῶν ἐπιδρομῶν ἀπὸ τὸν ἀέρα. Καὶ ἐν τούτοις, συνέβη αὐτὸ ποὺ δὲν ἀνέμενε κανείς. Ἡ ἡρωικὴ ἑλληνικὴ προσπάθεια κατέληξε σὲ θρίαμβο τῶν ἑλληνικῶν ὅπλων!»
Ἡ στατιστική, μία ἐπιστήμη ποὺ ἀραδιάζει ψυχροὺς ἀριθμοὺς καὶ μιλάει λακωνικά, ὅλα τὰ παραπάνω τὰ ἐκφράζει ὡς ἑξῆς: ἡ Γαλλία τῶν 50 ἑκατομμυρίων ἀντιστάθηκε μόνο ἕνα μήνα, ἡ Πολωνία τῶν 30 ἑκατομμυρίων ἄντεξε μόνο 15 ἡμέρες καὶ ἡ Ἑλλάδα τῶν 7 ἑκατομμυρίων πολέμησε γενναία 6,5 μῆνες. Καὶ κάτι ἀκόμα, ὅλοι οἱ ὑπόλοιποι Εὐρωπαῖοι σύμμαχοι πολέμησαν, ὅσοι πολέμησαν, καὶ εἶχαν ν’ ἀντιμετωπίσουν μόνο τὸν Χίτλερ, ἐνῶ ἡ Ἑλλάδα πολέμησε μὲ ὅλο τὸν ἄξονα: τὸν Μουσολίνι καὶ τὸν Χίτλερ. Ἀπὸ τὴν ἄνοιξη δὲ τοῦ 41 πολεμοῦσε καὶ τοὺς δύο, μαζί, ταυτόχρονα!...

Ἂς δοῦμε ὅμως τὰ γεγονότα ποὺ σημάδεψαν ἐκεῖνες τὶς ἡμέρες τοῦ 40, τὰ γεγονότα ποὺ συγκλόνισαν τὸν κόσμο…
Ἡ ἰταλικὴ πολιτικὴ καὶ στρατιωτικὴ ἡγεσία προτοῦ κηρύξει ἐπίσημα τὸν πόλεμο ἐναντίον τῆς Ἑλλάδας προχώρησε σὲ μία σειρὰ σκόπιμων καὶ προγραμματισμένων προκλητικῶν ἐνεργειῶν οἱ σημαντικότερες ἐκ τῶν ὁποίων εἶναι οἱ παρακάτω:
Στὶς 06:30 τῆς 12ης Ἰουλίου, τρία ἰταλικὰ βομβαρδιστικὰ ἀεροπλάνα προσέλαβαν μὲ βόμβες καὶ πολυβόλα τὸ βοηθητικό του Ἑλληνικοῦ Ναυτικοῦ ‘’ Ὠρίων ‘’ τῆς ὑπηρεσίας τῶν φάρων, κατὰ τὴ διάρκεια ἀνεφοδιασμοῦ τοῦ φάρου τῆς Γραμβούζας στὸν κόλπο τοῦ Κισσάμου στὴν δυτικὴ Κρήτη. Τὰ ἴδια ἀεροπλάνα ἐπιτέθηκαν στὴ συνέχεια καὶ κατὰ τοῦ ἀντιτορπιλικοῦ Ὕδρα, τὸ ὁποῖο κατόπιν διαταγῆς ἔσπευδε σὲ βοήθεια τοῦ παραπάνω σκάφους.

Στὶς 06:50 τῆς 30ης Ἰουλίου, ἰταλικὸ ἀεροπλάνο, προερχόμενο ἀπὸ τὰ Δωδεκάνησα καὶ ἱπτάμενα πάνω ἀπὸ τὸν κόλπο τῆς Κορίνθου, ἔριξε τέσσερις βόμβες κατὰ δύο Ἑλληνικῶν ἀντιτορπιλικῶν ‘’Βασιλεὺς Γεώργιος’’ καὶ ‘’Βασίλισσα Ὄλγα’’ καθὼς καὶ κατὰ δύο Ἑλληνικῶν ὑποβρυχίων ποὺ βρισκόταν μέσα στὸ λιμένα τῆς Ναύπακτου.
Στὶς 2 Αὐγούστου, ἰταλικὸ ἀεροπλάνο ἔριξε ἔξι βόμβες κατὰ τοῦ καταδιωκτικοῦ λαθρεμπορίου τῆς ἀστυνομίας Α6 μεταξὺ τῶν νήσων Αἴγινας καὶ Σαλαμίνας.
Τέλος, ἀποκορύφωμα τῶν ἰταλικῶν προκλήσεων ἦταν ὁ αἰφνιδιαστικὸς τορπιλισμὸς τοῦ εὔδρομου καταδρομικοῦ ‘’Ἕλλη’’, ἐκτοπίσματος 2.115 τόνων καὶ μὲ πλήρωμα 232 ἄνδρες, στὶς 08:30 τῆς 15ης Αὐγούστου, ἐνῶ αὐτὸ βρισκόταν στὸν ὅρμο τῆς Τήνου γιὰ ἀπόδοση τιμῶν στὴν ἐπέτειο τῆς ἑορτῆς τῆς Παναγιᾶς. Στὶς 09:45 τῆς ἴδιας ἡμέρας βυθίστηκε μὲ ἀπώλειες 8 νεκροὺς καὶ 26 τραυματίες ἀπὸ τὸ πλήρωμά του.
Ἡ ἐγκληματικὴ αὐτὴ ἰταλικὴ ἐνέργεια βύθισε σὲ θλίψη ὁλόκληρη τὴν Ἑλλάδα καὶ διέγειρε τὰ αἰσθήματα τοῦ πατριωτισμοῦ, τῆς τιμῆς καὶ τῆς ἀξιοπρέπειας καὶ ταυτόχρονα ἐξέγειρε τὸ μίσος κατὰ τῶν ἐγκληματιῶν, οἱ ὁποῖοι ἐπέλεξαν τὴν ἡμέρα τῆς μεγάλης γιορτῆς τοῦ Χριστιανισμοῦ γιὰ τὸ ἀνόσιο αὐτὸ ἔργο τους.
Στὶς 03:00 τὰ ξημερώματα τῆς 28ης Ὀκτωβρίου 1940 ὁ Ἰταλὸς πρεσβευτὴς στὴν Ἀθήνα Γκράτσι ἐπισκέπτεται τὸν Ἕλληνα πρωθυπουργὸ Ἰωάννη Μεταξὰ στὴν οἰκία του στὴν Κηφισιὰ καὶ τοῦ ἐπιδίδει τὸ ἱστορικὸ τελεσίγραφο μὲ τὸ ὁποῖο κηρύσσεται ἐπίσημα ὁ πολυπόθητος, γιὰ τοὺς Ἰταλούς, πόλεμος ἐναντίον τῆς Ἑλλάδας. Ὁ Ἑλληνικὸς Λαὸς ὑπὸ τὴν πολιτικὴ ἡγεσία τοῦ πρωθυπουργοῦ Ἰωάννη Μεταξά, τὴν στρατιωτικὴ ἡγεσία τοῦ Ἀρχιστράτηγου Παπάγου Ἀλέξανδρου καὶ τὶς εὐχὲς τοῦ Ἀρχιεπίσκοπου Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος Χρύσανθου ξεκινᾶ γιὰ νὰ γράφει ἱστορία, γιὰ νὰ δημιουργήσει τὸ ἔπος τοῦ 1940.

Ἡ ὑποδοχὴ τοῦ πολέμου ἀπὸ τὸν Ἑλληνικὸ Λαὸ ἦταν παροιμιώδεις. Οἱ στρατιῶτες μας γεμᾶτοι ἐνθουσιασμὸ φεύγουν γιὰ τὸ μέτωπο. Κυριολεκτικὰ μὲ τὸ χαμόγελο στὰ χείλη, ὅπως μαρτυροῦν καὶ οἱ σχετικὲς φωτογραφίες τῆς ἐποχῆς. Γεμᾶτοι μὲ λαχτάρα καὶ φλογερὸ πόθο νὰ ὑπηρετήσουν τὴν γλυκιὰ Πατρίδα. Τέτοια ἦταν τότε ἡ ψυχολογία τοῦ λαοῦ. Τέτοιο ἦταν τὸ ἠθικὸ ὑπόβαθρο τῆς κοινωνίας. Ἄραγε πόσο διαφέρουμε ἐμεῖς σήμερα;
Τὶς ἡμέρες ποὺ ἀκολούθησαν τὴν κῆρυξη τοῦ πολέμου, οἱ Ἕλληνες στρατιῶτες πολέμησαν κάτω ἀπὸ ἀντίξοες καιρικὲς συνθῆκες, χωρὶς τὰ ἀπαραίτητα μέσα, ἔχοντας ἐλλείψεις σὲ ἐφόδια καὶ πυρομαχικά. Παρ’ ὅλα αὐτὰ ὅμως ἀγωνίστηκαν μὲ πάθος, ἔχυσαν ἀτελείωτους ποταμοὺς αἵματος, βίωσαν ἀπέραντο πόνο καὶ ὀδύνη.
Ὁ Ἑλληνοιταλικὸς πόλεμος διήρκησε ἀπὸ 28 Ὀκτωβρίου 1940 μέχρι 26 Μαρτίου 1941. Ἡ χρονικὴ αὐτὴ περίοδος χωρίζεται σὲ τρεῖς ἐπιμέρους περιόδους:
• 1η ΠΕΡΙΟΔΟΣ: Ἔναρξη πολέμου καὶ Ἀμυντικὲς Ἐπιχειρήσεις Ἑλληνικοῦ Στρατοῦ (28 Ὀκτωβρίου-13 Νοεμβρίου 1940).
• 2η ΠΕΡΙΟΔΟΣ: Ἑλληνικὴ Ἀντεπίθεση καὶ Προέλαση τοῦ Στρατοῦ στὸ Βορειοηπειρωτικὸ Ἔδαφος(14 Νοεμβρίου 1940-06 Ἰανουαρίου 1941).
• 3η ΠΕΡΙΟΔΟΣ: Οἱ Χειμερινὲς Ἐπιχειρήσεις τοῦ Ἑλληνικοῦ Στρατοῦ καὶ ἡ μεγάλη ‘’ Ἐαρινὴ ‘’ ἐπίθεση τῶν Ἰταλῶν (07 Ἰανουαρίου-26 Μαρτίου 1941).
Κομβικὰ σημεῖα τοῦ πολέμου τὰ ὁποία ἐπηρέασαν τὴν ἐξέλιξη
τῶν ἐπιχειρήσεων καὶ ἔκριναν τὴν ἔκβαση αὐτοῦ εἶναι τὰ παρακάτω:
• Μάχη Ἐλαίας-Καλαμᾶ (2-8 Νοεμβρίου).
• Ἡ Ἑλληνικὴ Ἀντεπίθεση στὴν Πίνδο (14-23 Νοεμβρίου).
• Μάχη Μόροβας-Ἰβᾶν καὶ κατάληψη Κορυτσᾶς (14-23 Νοεμβρίου).
• Κατάληψη Ἁγίων Σαράντα, Ἀργυροκάστρου καὶ Πρεμετὴς (1-12 Δεκεμβρίου).
• Κατάληψη Τεπελενίου-Κλεισούρας (13 Δεκεμβρίου- 6 Ἰανουάριου).
• Ἡ μεγάλη ‘’Ἐαρινὴ ‘’ Ἐπίθεση τῶν Ἰταλῶν (9-15 Μαρτίου).
Προκειμένου νὰ ἀντιληφθοῦμε τὸ μέγεθος τῆς νίκης μας ἀξίζει νὰ ἀναφέρουμε συνοπτικὰ τὶς δυνάμεις τῶν δύο ἀντιπάλων. Ὅσον ἀφορᾶ τὶς Χερσαῖες Δυνάμεις τὸ γενικὸ σύνολο τῶν Ἰταλικῶν δυνάμεων κατὰ τὴν ἔναρξη τοῦ πολέμου ἀνέρχονταν σὲ 59 τάγματα Πεζικοῦ, 135 πυροβολαρχίες (ἀπὸ τὶς ὁποῖες 23 βαριές), 150 ἅρματα μάχης καὶ 18 Ἶλες Ἱππικοῦ. Σύνολο: 96.800 ἄνδρες. Οἱ ἀντίστοιχες Ἑλληνικὲς δυνάμεις ἀνέρχονταν σὲ 39 τάγματα Πεζικοῦ, 1 Ἴλη Ἱππικοῦ καὶ 40 πυροβολαρχίες διαφόρων διαμετρημάτων. Σύνολο: 35.000 ἄνδρες.
Κατάσταση Ναυτικῶν Δυνάμεων. Ἡ δύναμη τοῦ Ἰταλικοῦ Στόλου ἀνερχόταν σὲ 8 θωρηκτά, 8 βαρέα καταδρομικά, ἐλαφρὰ καταδρομικά, 61 ἀντιτορπιλικά, 96 τορπιλοβόλα καὶ 119 ὑποβρύχια. Σύνολο ἐκτοπίσματος: 658.398 τόνους. Στὴν ἐπιβλητικὴ αὐτὴ δύναμη τοὺ Ἰταλικοῦ Στόλου ἡ Ἑλλάδα ἀντέτασσε 1 θωρηκτὸ (τὸ ‘’Γ.ΑΒΕΡΩΦ’’), 10 ἀντιτορπιλικά, 15 τορπιλοβόλα καὶ 6 ὑποβρύχια. Σύνολο ἐκτοπίσματος: 14.602 τόνους.
Κατάσταση Ἀεροπορικῶν Δυνάμεων. Ἡ Ἰταλικὴ Ἀεροπορία διέθετε 400 ἀεροπλάνα καὶ ἡ Ἑλληνικὴ 143.
Σὲ ὅλες τὶς μάχες ποὺ διεξήχθησαν οἱ Ἕλληνες στρατιῶτες πολέμησαν μὲ περίσσιο ἡρωισμό. Τὰ παραδείγματα εἶναι ἀναρίθμητα. Ἀξίζει νὰ ἀναφέρουμαι ἕνα ἀπὸ αὐτά.
Στὶς 02 Νοεμβρίου τοῦ 1940 εἰκοσιεπτᾶ Ἰταλικὰ βομβαρδιστικά, ἔχοντας προστασία ἀπὸ ἕναν ἀριθμὸ καταδιωκτικῶν, πετοῦσαν πάνω ἀπὸ τὴ Βέροια. Οἱ Ἕλληνες πιλότοι ἀπογειώνονται μὲ τὰ ἀπηρχαιωμένα ἀεροσκάφη τοὺς τύπου ΡΖL. Ἀνάμεσά τους καὶ ὁ τότε ἀνθυποσμηναγὸς Μητραλέξης. Στὴν ἀερομαχία ποὺ ἀκολουθεῖ πλήττει μὲ τὸ ἀεροσκάφος τοῦ ἕνα ἐχθρικὸ βομβαρδιστικὸ ἀλλὰ ἐκεῖνο, ἂν καὶ σοβαρὰ χτυπημένο ἀμύνεται καὶ συνεχίζει τὴν πορεία του. Ὁ ἡρωικὸς ἀνθυποσμηναγὸς τὸ ἀκολουθεῖ καὶ ὅταν τελειώνουν τὰ πυρομαχικά του, μὴ ἔχοντας τίποτα ἄλλο νὰ κάνει, τὸ πλησιάζει καὶ μὲ τὸν ἕλικά του ἀεροσκάφους τοῦ ἀρχίζει νὰ ροκανίζει τὴν οὐρὰ καὶ τὰ πηδάλια τοῦ ἐχθρικοῦ. Τὸ ἰταλικὸ βομβαρδιστικὸ χάνει τὴν στήριξή του, πέφτει σὲ περιδίνηση καὶ συντρίβεται. Τὸ πλήρωμά του ὅμως, πέντε Ἰταλοὶ ἀξιωματικοί, καταφέρνουν νὰ τὸ ἐγκαταλείψουν ἔγκαιρα. Τὸ ἑλληνικὸ ἀεροπλάνο ἔπαθε καὶ αὐτὸ μεγάλη ζημιὰ καὶ ὑποχρεώθηκε σὲ ἀναγκαστικὴ προσγείωση. Ὁ ἀνυποχώρητος Ἕλληνας πιλότος κατορθώνει νὰ προσγειωθεῖ κοντὰ στὸ σημεῖο ποὺ ἔπεσαν μὲ τὰ ἀλεξίπτωτα οἱ Ἰταλοὶ ἀεροπόροι. Τοὺς καταδιώκει, τοὺς συλλαμβάνει καὶ τοὺς ὁδηγεῖ στὴ Στρατιωτικὴ Διοίκηση Θεσσαλονίκης.
Τὰ γεγονότα εἶναι λίγο πολὺ γνωστὰ σὲ ὅλους καὶ εἶναι ἀδιαμφισβήτητα. Ἐκεῖνο ποὺ ἔχει μεγαλύτερη σημασία εἶναι οἱ συνέπειες αὐτῶν τῶν γεγονότων καθὼς καὶ ὁ ἀντίκτυπός τους στὴν παγκόσμια κοινὴ γνώμη.
Εἰδικότερα ἡ νίκη τῶν Ἑλλήνων εἶχε ὡς ἀποτέλεσμα τὰ παρακάτω:
1) Ἄλλαξε τὸ κλίμα τῆς ψυχολογίας λαῶν καὶ κυβερνήσεων.
2) Ἀπομυθοποίησε τὴν παντοδυναμία καὶ τὸ ἀήττητο του Ἰταλογερμανικοὺ Ἄξονα.
3) Ἡ πολύμηνη ἀπασχόληση τῶν Ἰταλογερμανικῶν δυνάμεων μὲ τὴν Ἑλλάδα ἀφαίρεσε πολύτιμο χρόνο ἀπὸ τὸν Χίτλερ καὶ τὸν προσέφερε στοὺς συμμάχους γιὰ νὰ ἀντεπιτεθοῦν.
Πολλὲς φορὲς ἐπικρινόμαστε ὡς λαὸς διότι δῆθεν μεγαλοποιοῦμε τὴν προσφορά μας. Δὲν ἔχουμε ὅμως λόγω νὰ τὸ κάνουμε αὐτό. Οἱ ξένοι μίλησαν καὶ αὐτὰ ποὺ εἶπαν γράφτηκαν μὲ χρυσὰ γράμματα στὶς σελίδες τὶς Ἱστορίας.

Στὶς 04 Μαΐου 1941 ὁ Χίτλερ ὁμολογοῦσε στὸ Ράϊχσταγ (Γερμανικὴ Βουλή):
«Ὁ Ἑλληνικὸς λαὸς ἠγωνίσθη τόσον γενναίως, ὥστε καὶ αὐτοὶ ἀκόμα οἱ ἐχθροί του δὲν δύνανται νὰ ἀρνηθῶσι τὴν πρὸς αὐτὸν ἐκτίμησιν. Ἐξ ὅλων τῶν ἀντιπάλων, οἵτινες μᾶς ἀντιμετώπισαν, μόνον ὁ Ἕλλην στρατιώτης ἐπολέμησε μὲ παράτολμον θάρρος καὶ ὑψίστην περιφρόνησην πρὸς τὸν θάνατον. Δὲν ἐσυνθηκολόγει παρὰ μόνον ὅταν πάσα περαιτέρω ἀντίστασις ἀπέβαινεν ἀδύνατος καὶ ἀπολύτως ματαῖα.»
Ὁ Ἰταλὸς στρατηγὸς Φάμπιο ντὲλ Φρίουλι σὲ ἄρθρο του, ποὺ εἶχε δημοσιευθεῖ στὴν ἐπιθεώρηση ‘’Ριβίστα Μιλιτάρε’’ μὲ τίτλο ‘’Ἡ κρίση στὸ Ἀλβανικὸ μέτωπο’’ ἔγραψε:
«Καθ’ ὅλη τὴ διάρκεια τοῦ Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, οἱ στρατιῶτες τῶν μονάδων μας, ποὺ ἔλαβαν μέρος στὸν Ἑλληνο-Ἰταλικὸ πόλεμο, ἔφεραν εἰδικὸ διακριτικὸ τιμῆς, διότι ἐπολέμησαν ἐναντίον στρατοῦ ὑψηλῆς ποιότητας καὶ μαχητικῆς ἀξίας, ποὺ εἶχε ἀναγνωρισθεῖ παγκοσμίως.»
Ὁ Οὐίνστον Τσώρτσιλ, πρωθυπουργὸς τῆς Μεγάλης Βρετανίας, τόνιζε στὶς 28 Μαΐου τοῦ 1944:
«Μέσα στὰ πολλὰ παραδείγματα ἡρωισμοῦ, ποὺ σημειώθηκαν κατὰ τὸν παρόντα πόλεμο, σπάνια θὰ βρεῖ κανεὶς εὐγενέστερες πράξεις, σὰν καὶ αὐτὲς ποὺ ἔχουν ἐπιτελεσθεῖ στὴν Ἑλλάδα γιὰ τὴν ὑπεράσπιση τῆς ἐλευθερίας.»
Ὁ στρατηγὸς Ντὲ Γκὼλλ βροντοφώναξε τὴν 28η Ὀκτωβρίου 1942:
«Ὁ ἀγὼν τῆς Ἑλλάδος καὶ τὰ κατορθώματα της δημιουργοῦν δὶ’ αὐτὴν δικαιώματα ἀδιαμφισβήτητα.».