Η πολύαθλος Αγία Μαρίνα
Η μνήμη ενός Αγίου αποτελεί σημαντικό γεγονός για την Εκκλησία και ιδιαίτερα για την τοπική Ἐκκλησία δηλαδή την Ενορία, η οποία πανηγυρίζει και τιμά τον Άγιο, στο όνομα του οποίου ειναι εγκαινιασμένος ο Ιερός Ναός της. Η μνήμη των Αγίων γίνεται και αφορμή χαράς, και επικοινωνίας μεταξύ των μελών της Εκκλησίας.
Όπως είναι γνωστό, ως ημέρα εορτής των αγίων θεωρήθηκε η ημέρα της εξόδου τους από το μάταιο τούτο κόσμο, προς την αληθινή ζωή. Η ημέρα αυτή είναι η γέννησή τους στον τρόπο του «πραγματικώς υπάρχειν». Η αιώνια ζωή είναι η όντως, έτσι μας αποκάλυψε ο Ίδιος ο εναθρωπήσας Θεός μας. Οι άγιοι βιώνουν από το νυν αυτή την αγία πραγματικότητα.
Αυτό δείχνει ότι οι Άγιοι, όπως όλοι οι άνθρωποι, εξακολουθούν να ζουν και μετά την έξοδο της ψυχής τους από το σώμά τους, και αυτό αποδεικνύεται και από ένα άλλο στοιχείο που μπορούμε να το δούμε εμπειρικά με τα άφθαρτα λείψανα των Αγίων, τα οποία ευωδιάζουν και θαυματουργούν.
Οι Άγιοι σ’ όλη την επίγεια ζωή τους αγωνίσθηκαν να αποκτήσουν υπαρξιακή κοινωνία με τον Άγιο Τριαδικό μας Θεό και γι’ αυτό νίκησαν το διάβολο και τις μεθοδείες του, διάλυσαν τις «μηχανές του» με την δύναμη της Χάριτος του Θεού που ενοικεί μέσα τους. Το βλέπουμε καθαρά στην περίπτωση της Αγίας Μαρίνας, όχι σαν θεωρητική διατύπωση, μα πραγματικότητα, που άφησε άναυδους ακόμη καί τους διώκτες.
Σε κάποιες αγιογραφίες εικονίζεται η αγια να κρατεί το διάβολο από τα κέρατα, να τον εμπαίζει και να τον καταισχύνει. Αυτό έγινε όταν κλεισμένη στη φυλακή μετά τα μαρτύρια που την υπέβαλαν οι απάνθρωποι βασανιστές της, φανερώνεται μπροστά της ο μισάνθρωπος για την εκφοβίσει, μ’ αυτή με το όπλο της πίστεως στο Χριστό τον κατατρόπωσε αναγκάζοντάς τον σε φυγή. Όντως ο διάβολος είναι ανίσχυρος, μπροστά στην πιστότητα του χριστιανού. Ο πιστός στον Χριστό μπορεί με τη δύναμή Του να νικήσει και να ξευτελίσει τις πολυμήχανες δολοπλοκίες του.
Η Αγία Μαρίνα γεννήθηκε στην Αντιόχεια της Πισιδίας στα χρόνια του αυτοκράτορα Αυρηλίου Κλαυδίου (270 μ. Χ.). Χρόνια δύσκολα για την Εκκλησία μιά και με σκληρότητα διώκονταν οι χριστιανοί. Και μόνο το όνομα χριστιανός κινούσε το μηχανισμό διωγμού, και η τιμωρία ήταν το μαρτύριο και ο θάνατος. Η καταγωγή της Μαρίνας ήταν από επίσημη οικογένεια της Πισιδίας. Ο πατέρας Αἰδέσιος αρκετά εύπορος ήταν μάλιστα και ιερέας των εκεί ειδωλολατρικών ναών. Το ίδιο και η μητέρα της, που λίγες ημέρες μετά τη γέννησή της Μαρίνας πέθανε αφήνοντας το σύζυγό της σε πένθος και τη μικρή Μαρίνα στην ορφάνια. Μη μπορώντας ο πατέρας μόνος του νά γίνει τροφός του νηπίου ανάθεσε την ανατροφή της σε μιά εξαιρετική γυναίκα της πόλεως.
Με προθυμία και γεμάτη αγάπη καθώς ήταν, ανάλαβε τό μεγάλωμα της μικρής ορφανής. Ο πατέρας της Μαρίνας δεν γνώριζε μια λεπτομέρεια, ότι η τροφός στην οποία παρέδωσε τη μικρή του κόρη, Μαρίνα, ήταν χριστιανή. Έτσι η αγία Μαρίνα διδάχθηκε την αλήθεια του Ευαγγελίου από τα μικρά της χρόνια. Σε ηλικία δεκαπέντε ετών αποκάλυψε στον πατέρα της ότι είναι Χριστιανή. Εκείνος στην αρχή δοκίμασε έκπληξη και στην συνέχεια θυμό και αγανάκτηση. Μάλιστα της δήλωσε, πως έπαψε να την θεωρεί παιδί του.
Ο έπαρχος Ολύβριος δεν άργησε να πληροφορηθεί το γεγονός και διέταξε να την συλλάβουν. Όταν όμως την είδε, θαμπώθηκε από την ομορφιά της και της ζήτησε να γίνει σύζυγός του, αφού πρώτα αρνηθεί τον Χριστό. Εκείνη αντέδρασε έντονα. Σε κάθε προσπάθεια του Ολυβρίου να την πείση να αποκηρύξει την πίστη της και να λατρεύσει τα είδωλα, αυτή απαντούσε θαρραλέα «είμαι Χριστιανή». Αποτέλεσμα ο σκληρός βασανισμός της. Καταξέσχισαν τίς σάρκες της με ραβδιά, την κρέμμασαν και την φυλάκισαν και επειδή εξακολουθούσε να παραμένει σταθερή στην πίστη της την έκαψαν με αναμμένες λαμπάδες. Οι πληγές της όμως γιατρεύθηκαν αμέσως, με αποτέλεσμα πολλοί από τους παρευρισκο-μένους που είδαν το θαύμα να πιστεύσουν στον Χριστό.
Η Αγία Μαρίνα παρά το νεαρό της ηλικίας της έδειξε μια ασύλληπτη στερρότητα πίστεως, που κατέπληξε τους διώκτες του Χριστού με πρώτο και καλύτερο τον πατέρα της Αιδέσιο. Η νεαρή κόρη έμεινε για παντοτεινά πιστή στο Χριστό.
Ο έπαρχος, τυφλωμένος από το μίσος, διέταξε να την αποκεφαλίσουν. Με τον τρόπο αυτό τελειώθηκε και έλαβε τον στέφανο του μαρτυρίου. Ήταν μόλις 15 ετών. Η μαρτυρική έξοδος έγινε στις 17 Ιουλίου του 285 μ.Χ.
Η Εκκλησία μας ευθύς αμέσως τήν κατάταξε στη χορεία των μαρτύρων της, ενώ πολύ γρήγορα διαδόθηκε η φήμη της πολυάθλου Μαρίνας.
Ἀπολυτίκιον Ἁγίας ΜΑΡΙΝΗΣ
Ἦχος Α' Τῆς ἐρήμου πολίτης.
«Πατρός σου ἀσεβοῦς ἀπεστράφης τά εἴδωλα,
καί τοῦ Ὀλυβρίου τυράννου τήν ὀφρῦν κατεπάτησας,
Μ α ρ ί ν α πολύαθλε, σεμνή, ῥωσθεῖσα δυνάμει τοῦ Σταυροῦ,
ἀνδρικῶς τήν τοῦ φανέντός σοι κεφαλήν συντρίβεις πολεμήτορος·
Δόξα τῷ σέ δοξάσαντι Χριστῷ,
Δόξα τῷ σέ στεφανώσαντι,
Δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διά σοῦ πᾶσιν ἰάματα».
Πρωτοπρεσβύτερος
Κωνσταντῖνος Φιοράκης
