ΠΕΡΙ ΕΛΕΗΜΟΣΥΝΗΣ

 

                                                   

                                                                  Ἁγίου Ἰωάννου Κροστάνδης

     ioannis kroystandisνας φτωχός σοῦ ζητεῖ να τὸν βοηθήσεις. Ὁ Ἀρχέκακος προσπαθεῖ τότε νά στρέψει τὴν καρδία σου πρὸς τὴν ἀδιαφορία. Πρόσεξε, μὴν παρασυρθεῖς. Διῶξε ἀπὸ μέσα σου τὰ ἀπάνθρωπα αἰσθήματα. Ἀτένισε τὸν ἀδελφό σου μὲ ἀγάπη καὶ οἰκτιρμοὺς καὶ βοήθησε τὸν πρόθυμα. Εἶναι μέλος τοῦ Χριστοῦ καὶ δικό σου – «ἀλλήλων μέλῃ ἐσμέν» (Ἔφες.δ΄ 25) – , εἶναι ναὸς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ὁ Θεὸς τὸν ἀγαπᾷ καὶ τὸν ὑπολήπτεται ὅπως καὶ σένα.

   · Μὴν παραλείπεις τὴν ἐλεημοσύνη. Πρέπει καθημερινὰ να τὴν ἀσκῇς, χωρὶς νά δυσανασχετεὶ ἡ καρδία σου. Δέν δίνεις τίποτε τὸ ἀληθινὰ δικό σου. Δίνεις ὅ,τι ἀνήκει στόν Θεό, στά πενόμενα παιδιὰ τοῦ Θεοῦ. Δέν εἶσαι τίποτε ἄλλο παρὰ οἰκονόμος, διαχειριστὴς τῆς θείας περιουσίας. Νά θεωρεῖς τὸν ἑαυτὸ σου ταπεινὸ ὑπηρέτη τῶν «ἐλαχίστων» ἀδελφῶν τοῦ Κυρίου. Καί, ἔτσι, να ἐκτελεῖς τὸ χρέος σου μὲ τρυφερὴ καρδία, ταπεινά, ἀγόγγυστα. Καλεῖσαι νά διακονεῖς τὸν Χριστό, τὸν Κριτή καὶ Βραβευτή. Σκέψου τί μεγάλη τιμή, τὶ ὑψηλὸ ἀξίωμα σοῦ δόθηκε μ’αὐτὴ τὴν διακονία. Να εἶσαι λοιπὸν « ἱλαρὸς δότης». Μπορεῖ τὸ χρῆμα νά ἔρχεται σ’ἐσένα εὔκολα, χωρὶς νά καταβάλλῃς μεγάλους κόπους. Μοίραζέ το λοιπὸν καὶ σὺ εὔκολα, χωρὶς νά τοῦ πολυδίνης σημασία. Οἱ κόποι σου μπορεῖ νά ἀμείβωνται καλά, ἰκανοποιητικά. Ἂς εἶσαι λοιπὸν καὶ σὺ γενναιόδωρος στούς ἄλλους. Πολλοὶ ἀπ΄αὐτοὺς δέν ἀμείβονται ἀνάλογα μὲ τὴν ἀξία τους. Νά μὴ δίνεις στούς ἄλλους ἀνάλογα μὲ τὴν ἀξία τους, ἀλλὰ ἀνάλογα μὲ τίς ἀνάγκες τους.

· Ἡ προσφορὰ ἐλεημοσύνης στον φτωχὸ πρέπει να ἐμπνέεται ἀπὸ τὴν ἀγάπη πρὸς τὸν πλησίον. Ἀλλοιώς δέν εἶναι ἐλεημοσύνη πού ἐντέλλεται ὁ Χριστός. Ἄπλωνε τὸ χέρι σου μὲ ἀγάπη, χωρὶς δύσθυμο καρδία. Ἡ ἴδια ἡ λέξῃ ἐλεημοσύνη φανερώνει ὅτι πρόκειται γιά προσφορά που πηγάζει ἀπὸ τὴν καρδία, ὅτι πρέπει νά νοιώθουμε ἔλεος, εὐσπλαχνία, ὅταν δίνουμε κάτι στόν φτωχό. Ἀλλὰ καὶ κάτι ἄλλο προϋποθέτει τὸ εὐαγγελικὸ νόημα τῆς ἐλεημοσύνης: τὴν συντριβὴ γιά τὰ ἁμαρτήματα μας, τὴν ἐπιθυμία να συγχωρηθοῦμε γι’αὐτά. Γιατὶ λέγει ἡ Γραφὴ : « Ἐλεημοσύνη ἐκ θανάτου ῥύεται καὶ αὐτὴ ἀποκαθαριεὶ πᾶσαν ἁμαρτίαν» (Τωβ.Ἰβ’9). Ὁποῖος κάνει ἐλεημοσύνη μὲ κρύα διάθεση, αὐτὸς δέν ἀναγνωρίζει τίς ἁμαρτίες του, δέν ἔχει τὴν ἀληθινὴ αὐτογνωσία. Ἡ ἐλεημοσύνη κάνει καλό, πρὶν ἀπ΄ὅλα, στόν ἴδιο τὸν ἐλεήμονα.